Oficjalna odpowiedź pełnomocnika rządu ds. repatriacji z Ambasady PRL z Moskwy - Z. Opałki, w której Pani Janina Szmidt dowiaduje się, że jej mąż żyje i poznaje procedurę niezbędną do sprowadzenia go z powrotem do kraju, pomimo faktu, iż był jedną z ofiar zbrodni z wiosny 1940 roku.

Pismo Janiny Szmidt do Ambasady PRL, w którym wyjaśnia, iż odnaleziony mężczyzna nie jest jej mężem. Podaje jego dane identyfikacyjne raz jeszcze i prosi o podanie powodu pomyłki.

Zaświadczenie wydane przez Konsulat ZSRR w Krakowie informujące iż Zbigniew Szmidt nie jest wymieniony w spisie mieszkańców obwodu irkuckiego.

List Zbigniewa Szmidta do żony Janiny wraz z rodziną.

List miłosny napisany przez Zbigniewa Szmidta do swojej żony Janiny.

Koperta z listu miłosnego napisanego przez Zbigniewa Szmidta do swojej żony Janiny. Koperta odręcznie zaadresowana opatrzona jest pieczęciami z datą i reklamami.

Kopia listu napisanego z obozu jenieckiego w Starobielsku przez Zbigniewa Szmidta do swojej żony Janiny.

Odcinek z blankietu do zmiany miejsca zamieszkania / wymeldowania się dla Janiny Szmidtowej.

Oficjalne pismo, w którym Janina Szmidt rozpoczyna poszukiwania swojego męża - Zbigniewa. Zbigniew Szmidt został powołany do wojska jako oficer rezerwy 1 września 1939 roku. Następnie trafił do obozu w Starobielsku, skąd po 5 kwietnia 1940 roku został wywieziony i zamordowany w lesie w Charkowie.

Oficjalne pismo, w którym Janina Szmidt rozpoczyna poszukiwania swojego męża - Zbigniewa. Zbigniew Szmidt został powołany do wojska jako oficer rezerwy 1 września 1939 roku. Następnie trafił do obozu w Starobielsku, skąd po 5 kwietnia 1940 roku został wywieziony i zamordowany w lesie w Charkowie. Pismo skierowane do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Oficjalne pismo, w którym Janina Szmidt rozpoczyna poszukiwania swojego męża - Zbigniewa. Zbigniew Szmidt został powołany do wojska jako oficer rezerwy 1 września 1939 roku. Następnie trafił do obozu w Starobielsku, skąd po 5 kwietnia 1940 roku został wywieziony i zamordowany w lesie w Charkowie. Pismo skierowane do Ambasady Polskiej w Moskwie.

Oficjalne pismo, w którym Janina Szmidt rozpoczyna poszukiwania swojego męża - Zbigniewa. Zbigniew Szmidt został powołany do wojska jako oficer rezerwy 1 września 1939 roku. Następnie trafił do obozu w Starobielsku, skąd po 5 kwietnia 1940 roku został wywieziony i zamordowany w lesie w Charkowie. Pismo skierowane do Ambasady Polskiej w Moskwie.

Oficjalne pismo, w którym Janina Szmidt kontynuuje poszukiwania swojego męża - Zbigniewa. Zbigniew Szmidt został powołany do wojska jako oficer rezerwy 1 września 1939 roku. Następnie trafił do obozu w Starobielsku, skąd po 5 kwietnia 1940 roku został wywieziony i zamordowany w lesie w Charkowie. Pismo skierowane do Pełnomocnika Rządu ds. Repatriacji Ob. Popiela.

Pismo Janiny Szmidt do Ambasady PRL, w którym prosi o pomoc w nawiązaniu kontaktu z mężem, który rzekomo przebywa w głębi Z.S.R.R. W dokumencie pada również prośba o weryfikację tożsamości mężczyzny.

Pismo z biura Polskiego Czerwonego Krzyża do Janiny Szmidt, informujące o tym iż Biuro Informacji i Poszukiwań P.C.K. nie posiada informacji o jej mężu Zbigniewie. Jednocześnie P.C.K. zaznacza, że poszukiwania go trwają.

Pismo napisane przez Janinę Szmidt do Inter Arma Caritas Comite International De La Croix Rogue w Genewie z prośbą o odszukanie męża - Zbigniewa Szmidta. W piśmie Pani Janina zaznacza, że poszukuje męża bezskutecznie od 20 lat.

Pismo napisane przez Janinę Szmidt do Inter Arma Caritas Comite International De La Croix Rogue w Genewie z prośbą o odszukanie męża - Zbigniewa Szmidta. W piśmie Pani Janina zaznacza, że poszukuje męża bezskutecznie od 20 lat.

Odpowiedź adwokata Stanisława Białostockiego na pismo Janiny Szmidt. Adwokat informuje iż nie zajmuje się sprawami dotyczącymi poszukiwania osób zaginionych podczas działań wojennych.

Marian Szarmach, profesor nauk humanistycznych i filolog klasyczny, opowiada o nauce w szkole podstawowej w Łasinie, szkole średniej w Kwidzyniu oraz studiach na Uniwersytecie w Toruniu. Autor relacji, opisuje społeczność uniwersytecką oraz wpływ jaki miały na nią przemiany roku 1946 i 1968, a także problem donosicielstwa. Osobnym wątkiem relacji jest zbrodnia katyńska, której ofiarą był ojciec autora relacji, a także wieloletnie ukrywanie prawdy o tym, kto dopuścił się tej zbrodni.   Zakres chronologiczny: 1939-2016 Miejsca zdarzeń: Łasin (pow. grudziądzki, woj. kujawsko-pomorskie), Sztum (pow. sztumski, woj. pomorskie), Toruń (woj. kujawsko-pomorskie), Kwidzyn (pow. kwidzyński, woj. pomorskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Wilno (Litwa), Genewa (Szwajcaria), Grudziądz (woj. kujawsko-pomorskie), Katyń (Rosja), Mantua (Włochy)

Julian Głuchowski, opisuje wkroczenie najpierw wojsk niemieckich, a następnie rosyjskich do Lwowa. Przedstawia losy ojca świadka, który działał w AK. Ucieczkę całej rodziny z Kresów Wschodnich, powojenną rzeczywistość. Przynależność do grupy oporu- Młodzieżowych Brygad AK, a następnie pozbawienie wolności na okres 3 lat, obóz pracy w Jaworzynie. Wieloletnie represje (niemożność podjęcia studiów, wielokrotne zwolnienia z pracy). W stanie wojennym członek „Solidarności Walczącej”, ukrywał w swoim mieszkaniu Kornela Morawieckiego, kolportował prasę podziemną. Zakres chronologiczny: 1939-1990 Miejsca wydarzeń: Lwów (obecnie Ukraina), Kraków (woj. małopolskie), Rzeszów (woj. podkarpackie), Ostróda (woj. warmińsko- mazurskie), Wrocław (woj. dolnośląskie)    

Tadeusz Horbacz opisuje działaność w gorzowskim Duszpasterstwie Akademickim, problem inwigilacji przez Służby Bezpieczeństwa, zaangażowanie w działalność opozycyjną, kolportaż pism niezależnych, pielgrzymi do Częstochowy, zaangażowanie kościoła w pomoc prześladowanym przez system komunistyczny, działaność w gorzowskiej Solidarności, internowanie w stanie wojennym, pracę w przemyśle i problemy ze znalezieniem pracy po wyjściu z więzienia, a także problem cenzury.   Zakres chronologiczny: 1950-1990   Miejsca wydarzeń: Gorzów Wielkopolski (woj. lubuskie), Lipki Wielkie (pow. gorzowski, woj. lubuskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Częstochowa (woj. śląskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Szczecin (Woj. zachodniopomorskie), Zielona Góra (woj. lubuskie)

Relacja Stanisławy Kukofki dotyczy wojny we Lwowie,zamordowaniu ojca w Ostaszkowie, przesiedlenia z Kresów do Bytomia, zniszczeń wojennych i integracji kresowiaków z miejscową ludnością.   Zakres chronologiczny: 1939-2019   Miejsca wydarzeń: Berlin (Niemcy), Bytom (woj. śląskie), Gliwice (woj. śląskie), Jelenia Góra (woj. dolnośląskie), Katowice (woj. śląskie), Kraków (woj. małopolskie), Krzywy Róg (Ukraina), Lwów (Ukraina), Ostaszków (Rosja), Moskwa (Rosja), Wrocław (woj. dolnośląskie)

Odpowiedź Kierownika Sekcji Polskiego Czerwonego Krzyża na pismo Janiny Szmidt. PCK informuje w nim, że nie posiada informacji o mężu, ale poszukiwania są w toku.

Pismo Janiny Szmidt do Ambasady Polskiej w Moskwie, z prośbą o wszczęcie poszukiwań męża.

Odpis listu Pani Szmidt Janiny, obywatelki Polski, która mieszkała we Wrocławiu-12, ul. Kossaka 4, do Premiera ZSRR Nikolaja Bulganina, w którym prosi o interwencję w sprawie odnalezienia jej męża.

List Adama Macieja Dulębowskiego z obozu jenieckiego w Kozielsku, do żony i dzieci.

Urzędowe potwierdzenie z Prokuratury Generalnej Federacji Rosyjskiej, w której potwierdzona zostaje informacja o tym iż Marian Prorok znajdował się w spisie więźniów obozu jenieckiego w Ostaszkowie i został rozstrzelany przez organa NKWD.

Jest to tłumaczenie przysięgłe dokumentu o sygnaturze PL OPiP II-5-4-1, czyli: Urzędowego potwierdzenia z Prokuratury Generalnej Federacji Rosyjskiej, w której potwierdzona zostaje informacja o tym iż Marian Prorok znajdował się w spisie więźniów obozu jenieckiego w Ostaszkowie i został rozstrzelany przez organa NKWD.

Kartka pocztowa z obozu w Starobielsku, napisana przez Jana Budzińskiego prawdopodobnie do żony (Reginy? - nieczytelne). Na odwrocie formularz nadawczy w języku rosyjskim, oklejona znaczkami pocztowymi.

Korespondencja Wincentego Sosny z obozu jenieckiego w Ostaszkowie do rodziców.

List do rodziców z obozu jenieckiego w Starobielsku napisany przez ppor. Kazimierza Kuzdrowskiego.

Depesza do pani Adeli Sikorskiej z Biura Pomocy Rodzinom Wojskowym, z informacją iż Franciszek Sikorski figuruje w spisach osób zaginionych z obozu rosyjskiego w Starobielsku.

Zaświadczenie wydane przez Konsulat ZSRR w Krakowie informujące iż Zbigniew Szmidt nie jest wymieniony w spisie mieszkańców obwodu irkuckiego.

Książeczka wojskowa Andrzeja Wawra, w której zaznaczona jest służba wojskowa w armiach obcych, odznaczeniach i informacja o przeniesieniu do rezerwy, znajdują się w niej również informacje o zmianach miejsca zameldowania.

Świadectwo ukończenia szkoły podoficerskiej przez szeregowca Jana Maleszyka.

Relacja rozpoczyna się od opisu pracy przymusowej w Niemczech mamy Świadka. W dalszej części skupia się ona na powojennej historii rodziny Bogumiły Stachów na Ziemiach Zachodnich: życie codzienne na wsi, relacje z niemieckimi właścicielami gospodarstw, sytuacja aprowizacyjna, szkolnictwo i kwestia przekłamań w nauce historii, potajemne słuchanie Radia Wolna Europa, reakcja na orędzie bp polskich i wprowadzenie stanu wojennego, tradycje wigilijne.   Zakres chronologiczny: lata 40-te XXw. - lata 80-te XXw.Miejsca wydarzeń: Częstochowa (woj. śląskie), Dachau (Niemcy), Katyń (obwód smoleński, Rosja), Legnica (woj. dolnośląskie), Malczyce (woj. pow. średzki, woj. dolnośląskie), Mazurowice (pow. średzki, woj. dolnośląskie), Radom (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie)