Polski muzyk, dyrygent, kompozytor. Urodził się 26 sierpnia 1920 roku w Poznaniu. Uczęszczał do szkoły podstawowej im św. Antoniego w Poznaniu, następnie ukończył gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Swój pierwszy chór założył już w czasach szkolnych, nazwał go "Miniaturka". W czasie II wojny światowej prowadził potajemnie zajęcia z chóru w poznańskich kościołach. W 1945 roku roku założył Chór Chłopięco-Męski im. Wacława Gieburowskiego znany szerzej jako „Poznańskie Słowiki”. Ukończył Muzykologię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego, a także został absolwentem Wydziału Wokalnego i Wydziału Kompozycji, Teorii i Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Z tą drugą uczelnią współpracował przez długie lata będąc nawet jej prorektorem i rektorem w latach 1967–1981. Za swoją wieloletnią pracę i sukcesy był wielokrotnie nagradzany, a także odznaczony wieloma odznaczeniami państwowymi, otrzymał między innymi: Order Orła Białego, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Początków chóru należy doszukiwać się już w 1939 roku, kiedy to z inicjatywy Stefana Stuligrosza zaczęła spotykać się grupa chłopców i podczas II wojny światowej odbywała konspiracyjne próby i koncerty. Oficjalnie założony został w 1945 roku, a na szersze wody wypłynął w 1949 roku za sprawą gościnnego występu na Filharmonii Warszawskiej. Przez lata chór zdobywał uznanie i renomę na wielu koncertach i festiwalach, zarówno w kraju jak i za granicą. Poznańskie Słowiki nie specjalizują się w żadnym konkretnym stylu muzycznym, śpiewają wszystko, od muzyki średniowiecznej, przez mistrzów renesansu i baroku, aż po muzykę współczesną. Po śmierci Stefana Stuligrosza w 2012 roku, jego dzieło kontynuuje Maciej Wieloch.

Polski muzyk, śpiewak, dyrygent. Swoją karierę ze śpiewem rozpoczął już jako dziecko w poznańskim dziecięcym chórze radiowym. Wykształcenie muzyczne uzyskał w poznańskim chórze katedralnym, a w latach 1936-39 odbył wraz z zespołem tournée po Niemczech i Francji. W 1939 roku miał wraz zespołem udać się w trasę koncertową do Stanów Zjednoczonych ale wybuch wojny pokrzyżował te plany. W czasie II wojny światowej pracował w Berlinie jako robotnik przymusowy. Po wojnie osiadł na krótko w Poznaniu gdzie prowadził w latach 1945-46 chór II Drużyny Związku Harcerstwa Polskiego. Następnie przeniósł się do Wrocławia gdzie rozpoczął pracę dla Chóru Opery Wrocławskiej i w tym samym czasie współpracował z redakcją muzyczną Polskiego Radia. W 1948 roku założył chór chłopięcy Polskiego Radia, który prowadził do 1957 roku. W tym samym roku ukończył studia na kierunku dyrygentury we wrocławskiej PWSM. W 1951 roku objął posadę kierownika artystycznego Chóru Wrocławskiej Rozgłośni Polskiego Radia, z którym związany był aż do 1989 roku. Na prośbę ówczesnego księdza ordynariusza Kazimierza Lagosza. 1958-61 współpracował blisko z chórami w Katowicach, między innymi z chórem Ogniwo z Filharmonii Katowickiej. W 1961 roku założył chór wrocławskie Słowiki. W 1966 z absolwentów szkoły średniej założył Cantores Minores Wratislavienses. W latach 1970-77 szefował Wrocławskiemu Męskiemu Chórowi Kameralnemu Cantilena. Łącznie w swojej karierze prowadził 23 chóry. Wielokrotnie odznaczany w swojej karierze nagrodami wśród których są: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Odznaka Zasłużony Działacz Kultury.

Polski muzyk, kompozytor, dyrygent, były żołnierz Armii Krajowej. Podczas II wojny światowej brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po uwolnieniu z Oflagu VII A Murnau udał się na zachód gdzie studiował w londyńskim Trinity College of Music, następnie po powrocie do kraju związany był z Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną w Warszawie. W 1966 zainicjował słynny projekt muzyczny Wratislavia Cantans. Komponował muzykę filmową, między innymi do "Pana Wołodyjowskiego" z 1969. W latach 1955-58 był dyrektorem Filharmonii Śląskiej, następnie w latach 1958-64 prowadził Filharmonię Krakowską, 1965-69 to lata kiedy przewodził Filharmonii Wrocławskiej, kolejno prowadził Filharmonię Narodową w Warszawie w latach 1971–78 i Filharmonię Łódzką im. Artura Rubinsteina w okresie 1981–86.