Relacja Adama Jezierskiego, profesora nauk chemicznych oraz rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, dotyczy studiów na wydziale Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych na Uniwersytecie Wrocławskim, kariery naukowej, zdobywania kolejnych stopni naukowych i stanowisk na Uniwersytecie, perspektyw rozwoju oraz badań naukowych.

Relacja Petro Danyło dotyczy życia codziennego w Dźwinaczu, zabaw dzieci bojkowskich i żydowskich, czasów II wojny światowej w Bieszczadach, działań partyzantów i walk partyzantów z okupantem. Świadek też opowiada o wymianie ludności między Polską a USRR, wysiedleniu z rodzinnej wsi, kolektywizacji, walce władz z partyzantką ukraińską, terrorze KGB, a także niepewności pierwszych lat powojennych w Obertynie.

Relacja Andrzeja Mintusa, piłkarza ręcznego,trenera, brązowego medalisty Mistrzostw Świata i mistrza Polski. Relacja dotyczy fascynacji sportem, studiów na wrocławskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gry w Stali Zawdzkiem, Gwardii Opole, Śląsku Wrocław oraz w niemieckim klubie w Hüttenbergu, wyjazdów zagranicznych, zdobycia mistrzostwa Polsi ze Śląskiem Wrocław, emigracji do Niemiec. Świadek porównuje realia klubów polskich do klubów niemieckich. W relacji pojawia się również wątek dotyczący stanu wojennego w Polsce.

Daniel Waszkiewicz, piłkarz ręczny oraz trener. Relacja dotyczy sporotwej kariery, początków juniorskich w legnickim klubie, gry w Śląsku Wrocław, zarządzanym odgónie wojskowym klubie, realiów gry w drużynie bloku wschodniego, wyjazdów zagranicznych, a także gry na Igrzyskach Olimpijskich i Mistrzostwach Świata.

Relacja Jadwigi Materkowskiej dotyczy przesiedlenia z Wilna do Gdańska, edukacji, życia zawodowego i rodzinnego.

Relacja Jana Waszkiewicza, profesora, współpracownika Komitetu Obrony Robotników oraz KSS "KOR", redaktora "Biuletynu Dolnośląskiego", członka rady programowej Towarzystwa Kursów Naukowych, doradcy strajkowego w Zajezdni MPK nr 7 podczas strajku w 1980 roku, członka prezydium zarządu Regionu Dolny Śląsk i Komisji Krajowej związku, działacza niezależnej Rady Edukacji Narodowej, pierwszego marszałka województwa dolnośląskiego w latach 1998-2001. Relacja dotyczy strajku w Zajezdni nr VII podczas Sierpnia 1980 roku, działalności w Biuletynie Dolnośląskim, rozwoju struktur Solidarności, sposobów działania służb bezpieczeństwa, rozmów jakie przebiegały między opozycją a komunistyczną władzą, struktur Związku Radzieckiego, jego powiązań z przedstawicielami rządu, pierestrojki oraz stanu wojennego.

Relacja Zbigniewa Kopystyńskiego, pracownika Elwro, członek MKS podczas strajku w Zajezdni nr VII, członka NSZZ "Solidarność", internowanego w stanie wojennym. Relacja dotyczy życia Zbigniewa Kopystyńśkiego, dzieciństwa, przeprowadzki na ziemie zachodnie, edukacji i pracy zawodowej, udziału w 1978 roku w zjeździe Konfederacji Polskiej Niepodległej, strajku w zajezdni przy ulicy Grabiszyńskiej, internowania i pracy w NSZZ Solidarność.

Relacja biograficzna Maria Nowik, pielęgniarki, urodzonej w rodzinie miejscowego działacza ukraińskiego, wysiedlona pod Biłgoraj w 1943 roku, a następnie w 1947 roku wraz z akcją "Wisła" na północ Polski. Relacja dotyczy rodzinnych stron, stosunków polsko-ukraińskich przed wojną, rozbierania cerkwi przez Polaków w rodzinnej miejscowości, wysiedlenia ludności ukraińskiej z chełmnszczyzny do USRR, tragicznych wojennych losów rodziny, wysiedlenia na północ Polski, szkoły pielęgniarksiej i pracy w giżyckim szpitalu, zaangażowania w życie środowiska ukraińskiego od lat 90-tych.

Relacja Zofii Karpińskiej, absolwentki geografii na Uniwersytecie Wrocławskim i wieloletniej pracowniczki Akademii Rolniczej.
Relacja skłąda się z dwóch nagranych rozmów. Relacja dotyczy dzieciństwa w czasie II Wojny Światowej, Wrocławia po II Wojnie Światowej, szkół w powojennym Wrocławiu, pracy w komitecie w okresie stanu wojennego, podróży do Kanady i innych miejsc, podróży statkiem Batory, czasów studenckich, organizacji rajdó uniwersyteckich, epidemii ospy we Wrocławiu.

Relacja biograficzna Ewy Ludmiły Kowalewskiej. Relacja dotyczy dzieciństwa i codzienności na przedwojennym Polesiu, losów rodziny w czasie II wojny światowej, wyjazdu na zachód i realiów życia w powojennej rzeczywistości, wyglądu Wrocławia po wojnie, pracy zawodowej w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego, w Herbapolu oraz w PZU , wczasów pracowniczych oraz wydarzeń z historii PRL takich jak: Wystawa Ziem Odzyskanych, śmierć Stalina, epidemia ospy we Wrocławiu, powstanie Solidarności, stanu wojennego, transformacje oraz powódź w 1997 roku.

Relacja Cecylii Biegańskiej, opozycjonistki, pracownika Politechniki Wrocławskiej, członkini Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na Politechnice Wrocławskiej i członkini Duszpasterstwa Ludzi Pracy w parafii przy Alei Pracy we Wrocławiu.
Relacja dotyczy dzieciństwa (działalności w AK, tajnych kompletów), założenia NSZZ "Solidarność" na Politechnice Wrocławskiej ,wyborów czerwcowych do Sejmu i Senatu w 1989 roku, związanych z nimi nastrojami społecznymi, wizyt Tadeusza Mazowieckiego i Lecha Wałęsy w parafii przy Alei Pracy, francuskiej pomocy materialnej i uroczystości ku czci Jerzego Popiełuszki we Francji, losów Władysława Ossowskiego, kongresu eucharystycznego w 1997 roku.

Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.

Relacja Włodzimierza Kowalczyka, zesłanego wraz z rodziną na Syberię, po przyjeździe na Ziemie Zachodnie, absolwenta Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej, nauczyciela, elektryka we Wrocławskim Zjednoczeniu Budownictwa oraz pracownika Wytwórni Filmów Fabularnych, zaangażowanego w działalność wrocławskiego oddziału Związku Sybiraków, wiceprezesa Zarządu Oddziału. Relacja dotyczy losów rodziny podczas II wojny światowej, ucieczki z rodzinnej Bydgoszczy na Wołyń, deportacji na Syberię, warunków podróż i życia w głębi ZSRR, stosunku miejscowej ludności rosyjskiej wobec Polaków, organizacji w Juriewcu polskiej szkoły, powrotu do Polski, życia w powojennym Wrocławiu, studiów, kolejnych miejsc pracy, postrzeganiu Sybiraków przez władze komunistycznej Polski, sytuacji Sybiraków w latach 90 XX wieku i XXI wieku.

Relacja Józefy Dominik dotyczy losów wojennych oraz przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne.

Obszerna relacja Jerzego Jędrzejczyka. Relacja Jerzego Jędrzejczaka dotyczy dotyczy II wojny światowej w Lublinie, Obozu koncentracyjnego na Majdanku, przejścia frontu radzieckiego, funkcji posłańca Armii Krajowej, początków przygody z boksem, zdobycia tytułu wicemistrza Polski w wadze lekkiej, ukończenia Małego Seminarium Nauczycielskiego OO. Karmelitów Bosych w Wadowicach, pracy w licznych miejscowościach na Dolnym Śląsku, jako kierownik wydziałów kultury, organizator zespołów teatralnych i zespołów muzycznych oraz nauczyciel, służby wojskowej, studiów na reżyserii teatralnej w Warszawie, zaangażowania w harcerstwo i boks, a także organizacji obozów harcerskich.

Relacja biograficzna Michała Skirpana, Łemka wysiedlonego w ramach Akcji "Wisła", dotyczy II wojny światowej, wysiedlenia, organizacji powojennego życia, pracy zawodowej, wyjazdów służbowych oraz kultuwowania łemkowskiej tradycji.

Relacja żołnierza Armii Krajowej Adama Kisiela dotyczy II wojny światowej, obrony Lwowa w 1939 roku, wywiezienia do pracy przymusowej w kopalni węgla w Krasnym Donie, przesiedlenia do Wrocławia po wojnie i wyjazdu do Łodzi z powodu represji.

Relacja Zofii Teliga-Mertens honorowej obywatelki Dolnego Śląska, dotyczy osadnictwa wojskowego na Wołyniu, zesłania na tereny dzisiejszego Kazachstanu podczas II wojny światowej, powrotu do Polski, studiów rolniczych we Wrocławiu i pracy na uczelni, wyjazdu do Warszawy i pełnienia funkcji p.o. redaktora naczelnego pisma rolniczego, powortu do Wrocławia, zaangażowania w upamiętnianie i sprowadzanie do Polski sybiraków, sfinansowania powrotu kilkunastu rodzin sybirackich do Polski.

Relacja Zbigniewa Wrólewskiego, pracownika wrocławskich zakładów: Fat, Instytucie Niskich Temperatur, WSK Hydral, Zajezdni nr VII i WPB Północ, uczestnika strajku w Zajezdni nr VII we Wrocławiu w sierpniu 1980 roku, internowanego w czasie stanu wojennego w Grodkowie. Relacja dotyczy strajku we wrocławskiej Zajezdni autobusowej nr VII, pełnienia funkcji ochroniarza w straży strajkowej.

Relacja Heleny Onik, zesłanej na Syberię po wybuchu II wojny światowej, dotyczy zesłania, warunków panujących na Syberii, losów zesłanych Polaków, powrotu do kraju, osiedlenia się na Ziemiach Zachodnich i Północnych, relacji Polaków z Niemcami na tych terenach.

Relacja Zygmunta Staszewskiego, absolwenta Politechniki Wrocławskiej na Wydziale Elektrycznym, pracownika Centrum Naukowo-Produkcyjnym Automatyki Energetycznej we Wrocławiu, twórcy Sekcji Energetycznej Solidarności na Dolnym Śląsku, delegata na pierwszy zjazd Solidarności, wykładowcy New York University. Relacja dotyczy działaności opozycyjnej oraz działaności Polonijnej w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Obszerna, dwuczęściowa relacja Aleksandra Gleichgewichta, działacza opozycji demokratycznej w PRL, współpracownika KOR, współzałożyciela wrocławskiego SKS, redaktora naczelnego "Solidarności Dolnośląskiej", redaktora Radia "S", internowanego w stanie wojennym. Relacja biograficzna Aleksandra Gleichgewichta dotyczy historii rodziny, żydowskich korzeni, działalności opozycyjnej, powstania SKS we Wrocławiu, kontaktów z KORem i wpływu Jacka Kuronia na młodych działaczy opozycji, aresztowania na czas strajku w sierpniu 1980 roku, tworzenia się Solidarności na Dolnym Śląsku, powstania redakcji Biuletynu, a także Radio Solidarność, internowania, emigracji do Norwegii, próby powrotu do Polski na początku lat 90-tych, ponownego wyjazdu do Norwegii. Druga część relacji to moderowana pytaniami część, w której świadek dopowiada i komentuje wydarzenia z współczesnej perspektywy, a także opowiada o najnowszych wydarzeniach w jego życiu takich jak odbudowanie Gminy Żydowskiej we Wrocławiu oraz zaangażowaniu w życie tej społeczności nie tylko ze względów religijnych ale mocniej ze względów kulturowych.

Relacja Ewy Unger doktor nauk przyrodniczych, wieloletniej członkini wrocławskiego Klubu Inteligencji Katolickiej, zaangażowanej w działalność na rzecz pojednania polsko-niemieckiego. Relacja dotyczy przedwojennych i wojennych losów rodziny, deportowania na Syberię, pobytu w kołchozie w północnym Kazachstanie, przyjazdu do Wrocławia, pracy w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu, Galenie (Farmaceutyczna Spółdzielnia Pracy), w Instytucie Fizjologii Zwierząt w Siechnicy i na Politechnice, zaangażowania w działaność Klubu Inteligencji Katolickiej, pojednania polsko-niemieckiego oraz Fundacji Krzyżowej.

Relacja biograficzna Zofii Frasuniak dotyczy głównie wydarzeń II wojny światowej, wysiedleń młodzieży, działań partyzantów w okolicach Sieradza, trudów życia codziennego. W dalszej części relacji świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Marii Tarasewicz dotyczy życia w majątku Leonardowo, życia towarzyskiego w majątkach na Ziemi Wileńskiej, pobytu Marszałka Piłsudskiego w Miadziole, wybuchu II wojny światowej, represji, którym poddawani byli Polacy z Ziemi Wileńskiej po zajęciu tych terenów w 1939 przez ZSRR, pracy w kołchozie, trudów życia na terenie Republiki Białoruskiej, okoliczności przyjazdu do Polski w 1958 i życia w Łodzi zaróno w okresie PRL jak i po 1989 roku. Na koniec świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza do projektu "100 100-latków na 100-lecie".