niezidentyfikowane osoby przed bramą główną Muzeum Gross-Rosen - dawnego obozu koncentracyjnego KL Gross-Rosen

fragment ekzpozycji w Muzeum Gross-Rosen - pejcz należący do ostatniego komendanta obozu KL Gross-Rosen Johannesa Hassebröcka oraz listy więźniów

fragment ekzpozycji w Muzeum Gross-Rosen - z lewej strony gablotka z pejczem należącym do ostatniego komendanta obozu KL Gross-Rosen Johannesa Hassebröcka oraz listami więźniów, z prawej strony obozowy "pasiak"

fragment ekzpozycji w Muzeum Gross-Rosen - pejcz należący do ostatniego komendanta obozu KL Gross-Rosen Johannesa Hassebröcka oraz listy więźniów

złożenie kwiatów pod pomnikiem poległych kolejarzy przy ówczesnej ul. Henryka Rutkowskiego (dziś ul. Afgańska) na wrocławskim Brochowie; uroczystość odbyła się w ramach Dni Wrocławia, w związku z nadaniem pobliskiej Szkole Podstawowej nr 80 przy ul. Polnej imienia Andrzeja Żaka, kolejarza i działacza Polskiej Partii Robotniczej

złożenie kwiatów pod pomnikiem poległych kolejarzy przy ówczesnej ul. Henryka Rutkowskiego (dziś ul. Afgańska) na wrocławskim Brochowie; uroczystość odbyła się w ramach Dni Wrocławia, w związku z nadaniem pobliskiej Szkole Podstawowej nr 80 przy ul. Polnej imienia Andrzeja Żaka, kolejarza i działacza Polskiej Partii Robotniczej

złożenie kwiatów pod pomnikiem poległych kolejarzy przy ówczesnej ul. Henryka Rutkowskiego (dziś ul. Afgańska) na wrocławskim Brochowie; uroczystość odbyła się w ramach Dni Wrocławia, w związku z nadaniem pobliskiej Szkole Podstawowej nr 80 przy ul. Polnej imienia Andrzeja Żaka, kolejarza i działacza Polskiej Partii Robotniczej

Członkowie Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej stoją wokół tablicy pamiątkowej na cmentarzu żołnierzy polskich walczących na Monte Cassino podczas II Wojny Światowej, w pierwszym rzędzie czwarty od lewej Aleksander Januszkiewicz; na tablicy złożone kwiaty, na drugim planie wejście na cmentarz flankowane figurami aniołów, w tle góra Montecassino i klasztor na jej szczycie

Alina Dąbrowska, z domu Bartoszek, więźniarka KL Auschwitz i wieloletnia pracownica Ministerstwa Spraw Zagranicznych, opisuje wstąpienie do Szarych Szeregów i prowadzenie tajnego nauczania, zatrudnionienie jako maszynistka w fabryce zbrojeniowej, aresztowanie i osadzonie w więzieniu w Łodzi, opisuje warunki panujące w więzieniu, codzienność więźniarek, zesłanie do Auschwitz, nawiązanie kontaktu z francuskimi Żydówkami i naukę francuskiego, życie w obozie, marsz śmierci między obozami, ucieczkę z transportu i dotarcie do oddziałów Armii Berlinga, powrót z armią do kraju jako sanitariuszka, ukończenie Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie i pracę w placówkach dypolomatycznych w Chinach, na Węgrzech i Holandii, powstanie Solidarności i stan wojenny z perspektywy pracownika polskiej placówki dyplomatycznej.   Zakres chronologiczny: 1923-2018   Miejsca wydarzeń: Wesoła (woj. łódzkie), Pabianice (woj. łódzkie), Łódź (woj. łódzkie), Oświęcim (woj. małopolskie), Buchenwald (Niemcy), Ravensbruck (Niemcy), Malchow (Niemcy), Lipsk (Niemcy), Warszawa (woj. mazowieckie), Budapeszt (Węgry), Pekin (Chiny), Gdańsk (woj. pomorskie), Radom (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zgorzelec (woj. dolnośląskie), Stanisławów (Ukraina), Nowy Jork (Stany Zjednoczone Ameryki)

Relacja Witolda Bogdańskiego, zamieszkałego na Islandii od 1985 r., współzałożyciela Towarzystwa Kulturalnego Polonia i Towarzystwa Przyjaźni Islandczyków i Polaków, dotycząca jego przyjazdu na Islandię, pracy zawodowej, pasji sportowej i działalności polonijnej; świadek skupia się przede wszystkim na wątkach: pracy w przedsiębiorstwach żeglugowych, rajdów samochodowych, w których uczestniczył jako pilot, form działalności towarzystw polonijnych na Islandii, działalności na rzecz powołania ambasady polskiej w Islandii; wspomina też o działaniach zmierzających do zmiany prawa islandzkiego w kwestii używania polskich nazwisk, stosunku mediów islandzkich do obcokrajowców oraz o upamiętnianiu polskich marynarzy, który zginęli u wybrzeży Islandii w katastrofie statku "Wigry".   Zakres chronologiczny: 1985-2015   Miejsca wydarzeń: Gdańsk (woj. pomorskie), Gdynia (woj. pomorskie), Reykjavik (Islandia), Kopenhaga (Dania), Hafnarfjörður (Islandia), Stare Juchy (pow. ełcki, woj. warmińsko-mazurskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Seltjarnarnes (Islandia), Wrocław (woj. dolnośląskie), Oslo (Norwegia), Ísafjörður (Islandia)

Komitet Symbolicznego Pogrzebu Ofiar Komunistycznego Terroru Pochowanych na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu w latach 1945-1956 informuje o poszczególnych etapach uroczystości - procesji żałobnej z kościoła św. Bonifacego pod więzienie przy ul. Kleczkowskiej, odsłonięcie tablicy pamiątkowej na murze więzienia, przejście procesji na Cmentarz Osobowicki, uroczysta msza żałobna na polach 81a i 120 cmentarza, apel poległych z oddaniem salwy honorowej; informacja o wystawie "Zmarli zobowiązują żywych" w Domu Katechetycznym parafii św. Bonifacego; informacja o dojeździe do kościoła św. Bonifacego

Komitet Symbolicznego Pogrzebu Ofiar Komunistycznego Terroru Pochowanych na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu w latach 1945-1956, powołany pod patronatem Metropolity Wrocławskiego ks. kard. Henryka Gulbinowicza zaprasza do udziału w symbolicznym pogrzeb, który odbędzie się we Wrocławiu 27 października 1990 r. program uroczystości

Komitet Symbolicznego Pogrzebu Ofiar Komunistycznego Terroru Pochowanych na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu w latach 1945-1956 zaprasza do udziału w symbolicznym pogrzebie ww. ofiar i składa podziękowanie rodzinom i przyjaciołom ofiar, którzy przekazali dokumentację umożliwiającą potwierdzenie, iż pola 81a i 120 Cmentarza Osobowickiego były wykorzystywane do pochówków ww. ofiar, dzięki czemu uratowano te pola przed likwidacją

Komitet Symbolicznego Pogrzebu Ofiar Komunistycznego Terroru Pochowanych na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu w latach 1945-1956 informuje o istnieniu anonimowych pochówków Żołnierzy Wyklętych na Cmentarzu Osobowickim przedstawiając niektóre ich okoliczności i prezentując kolejne próby upamiętnienia ww. w latach 1980-1989; informuje o swoim powstaniu pod patronatem kard. Henryka Gulbinowicza oraz o powstaniu Komitetu Budowy Pomnika na Cmentarzu Osobowickim; pod koniec przedstawia program uroczystości symbolicznego pogrzebu

Znaczek przedstawia Pomnik Ofiar Czerwca 1956.

Awers: informacja o nocnym czuwaniu modlitewnym w intencji ojczyzny w dniach 9-10 listopada 1985 w kaplicy Armii Krajowej w kościele w Kałkowie, informacja o dojeździeRewers: rysunek Krzyża Armii Krajowej i zmieniony fragment wiersza Artura Oppmana "Pięciu poległych" Jest wsi polskiej ukryty zakątek, / Gdzie błądzą ciche lat poległych cienie. / Leży tam kamień grobowych pamiątek, / A pod kamieniem krwawi się wspomnienie. Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Kałkowie wzniesiono zasadniczo w latach 1983-1984

Awers: tekst na 6-tą rocznicę powstania NSZZ "Solidarność", zawierający wezwanie do dalszej wytrwałej działalności i podziękowanie dla szeregowych działaczy, dzięki którym "nasz" związek funkcjonujeRewers: zaproszenie na rocznicową mszę świętą w robotniczym sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w kościele pw. św. Klemensa Dworzaka przy Al. Pracy o godz. 13, a także do składania kwiatów na grobie Kazimierza Michalczyka - zastrzelonego przez ZOMO podczas demonstracji 31.08.1982 na ul. Legnickiej - i pod Tablicą "Solidarności" przy zajezdni autobusowej nr 7 na ul. Grabiszyńskiej; podpisano: RKS NSZZ "S" reg. Dolny Śląsk

Rysunek pomnika Poznańskiego Czerwca, ponad nim napis, litera N z flagą ze znaku "Solidarności" 31 sierpień pod rysunkiem tekst Godnie uczcij sierpień / Poznań godz. 14-16 pod pomnikiem Poznańskiego Czerwca odbywały się manifestacje opozycyjne