Pokazano 60569 rekordów

Opis archiwalny
Drukuj podgląd Hierarchy Zobacz:
Rosnąco

46065 rekordów z cyfrowym obiektem Pokaż wyniki z obiektami cyfrowymi

Romana Żmuda - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Romana Żmuda - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Romany Żmudy. Romana Żmuda urodziła się w latach 30-tych w Turkach na dzisiejszej Ukrainie. Ojciec był oficerem Wojska Polskiego. Wojnę spędzili w Kołomyi. Ojciec pracował jako tłumacz (znał j. niemiecki). W październiku 1945 roku przyjechali do Oławy, gdzie mieszkali dwa lata, a następnie przeprowadzili się do Lutyni.

Kozłowski Marek

Jacek Wenzel - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Jacek Wenzel - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Jacka Wenzela. Jacek Wenzel jest związany zawodowo z telewizją. Pracował w Tvp Wrocław, między innymi jako operator, reżyser, redaktor, sekretarz programowy. Realizował wiele popularnych programów telewizyjnych. Podejmował także współpracę z gwiazdami estrady z różnych krajów. Podczas Stanu Wojennego, działał charytatywnie, organizował dostawy paczek i darów z Holandii. Przez 5 lat prowadził fundację dzieci chorych na fenyloketonurie. Najdłużej pracujący dziennikarz telewizyjny na Dolnym Śląsku. Od 2012 roku na emeryturze.

Woźny Juliusz

Jan Kukuła - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Jan Kukuła - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Jana Kukuły. Prof. Jan Kukuła urodził się w 1950 r. we Wrocławiu. Ukończył liceum plastyczne przy ul. Piotra Skargi, a w 1977 r. uzyskał dyplom w zakresie wzornictwa przemysłowego na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Od 1982 r. do dziś związany z Akademią Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. W latach 2008-2012 pełnił funkcję prodziekana i dziekana Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa. Przed kilkoma laty uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Edukacyjnego w Ułan Bator.

Zubowski Piotr

Renata Zajączkowska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Renata Zajączkowska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Renaty Zajączkowskiej. Renata Zajączkowska, z domu Sinko, przyszła na świat 5 sierpnia 1931 roku w niemieckiej rodzinie w Gliwicach, na terytorium Niemiec. Ojciec pracował jako mistrz warsztatów w miejscowej koksowni, matka zajmowała się prowadzeniem domu i opieką nad pięciorgiem dzieci. W domu posługiwano się wyłącznie językiem niemieckim, chociaż babcia znała kilka słów w gwarze śląskiej. W wieku sześciu lat, zaczęła uczęszczać do szkoły. Naukę przerwał zbilżający się front. Bracia Renaty zostali powołani do służby wojskowej, a starsza siostra do Służby Kobiet w Turyngii. Ojciec został w lutym 1945 r. wywieziony w głąb Rosji, z niewoli wrócił pod koniec tego samego roku. Po zakończeniu wojny, Renata dostała się do polskiego liceum i w 1948 r. zdała tzw. szybką maturę. Podczas wakacyjnej pracy w domu straców dla repatriantów we Wrocławiu, poznała swojego przyszłego męża – Polaka. W 1956 r., wzięli ślub, a rodzina Renaty wyjechała do Niemiec. Liceum Administracyjno-Handlowego w Rybniku, które ukończyła zdaniem matury w 1950 r. Małżonkowie zamieszkali we Wrocławiu, gdzie na świat przysżły ich dwie córki. Po 1989 r. Renata zaangażowała się w działalność Niemieckiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego we Wrocławiu, któremu przewodniczy.

Wójcik Piotr

Artur Fedorowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Artur Fedorowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Artura Fedorowskiego. Artur Fedorowski urodził się 9 lipca 1965 roku we Wrocławiu w rodzinie inżyniersko-nauczycielskiej. W sierpniu 1980 roku miał 15 lat i miał rozpocząć naukę w XIV Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Wiadomość o wybuchu strajków była dla niego momentem przełomowym. Zaangażował się w działalność Konfederacji Polski Niepodległej. Przez 3 lata drukował i kolportował ulotki. W szkole średniej założył Szkolny Ruch Obrony Wolności Politycznej. W czasie stanu wojennego otrzymał na przechowanie dokumenty - telefaksy z siedziby "Solidarności" przy ul. Mazowieckiej we Wrocławiu. W 1984 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim wrocławskiej Akademii Medycznej. W czasie podróży do Wiednia w 1987 r.zafascynował się ruchem Hare Krishna. W 1999 r. uzyskał stopień doktora nauk medycznych. W 2001 wyemigorwał do Szwecji. Pracował w szpitalu internistycznymi, później kardiologicznym. Uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie kardiologii na Uniwersytecie w Lund.

Garnecki Jan

Relacja Andrzeja Wiszniewskiego

Dwuczęściowa relacja profesora Andrzeja Wiszniewskiego, profesora nauk technicznych, działacza opozycji, internowanego w Nysie, rektora Politechniki Wrocławskiej w latach 1990-1996 oraz ministra nauki w rządzie Jerzego Buzka. Pierwsza relacja dotyczy krajobrazu powojennego Wrocławia, studiów na wrocławskiej Politechnice i dalszej kariery na tej uczelni, funkcjonowania szkoły wyższej i studentów w ówczesnych realiach politycznych, wydarzeń z marca 1968 roku i studenckiej akcji podczas pochodu 1 maja, powstania Solidarności i wydarzeń na uczelni w tym czasie, strajku okupacyjnego na Politechnice, po wprowadzeniu stanu wojennego, internowania w Nysie i prób zwerbowania działaczy Solidarności do współpracy przez Służbę Bezpieczeństwa, procesu członków komitetu strajkowego Politechniki, zatrzymań i przesłuchań ze względu na działalność opozycyjną, pełnienia funkcji rektora Politechniki, a następnie ministra nauki w rządzie Jerzego Buzka. Druga relacja dotyczy wydarzeń z historii Wrocławia: roku 1956 oraz 1968 na Politechnice Wrocławskiej, strajku na Politechnice w 1981 roku, pełnienia funkcji rektora podczas przemian ustrojowych w Polsce. Na zakończenie, świadek odpowiedział na pytania przygotowanych w ramach kwestionariusza, większość z nich dotyczyła Wrocławia lat powojennych.

Wiszniewski Andrzej

Andrzej Wiszniewski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Andrzej Wiszniewski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny profesora Andrzeja Wiszniewskiego. Andrzej Wiszniewski urodził się 15 lutego 1935 roku. Spod warszawskiego Grójca do Wrocławia przyjechał w roku 1947. Skończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki, z którą to z czasem związał się zawodowo. W latach 60. XX wieku uzyskał stopień doktora i doktora habilitowanego, a w 1972 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. Zaangażowany był w działalność opozycji antykomunistycznej – uczestniczył w wydarzeniach marca 68’, strajku okupacyjnym po wprowadzeniu stanu wojennego, był członkiem Solidarności. Wielokrotnie aresztowany i przesłuchiwany, został także internowany w Nysie. W latach 1900-1996 pełnił funkcję rektora Politechniki, a od 1999 do 2001 ministra nauki w rządzie Jerzego Buzka.

Beniuk Szymon

Wyniki 3601 do 3700 z 60569