N/z: dr Teresa Suleja (z lewej), prof. Grzegorz Strauchold (w najniższym środkowym rzędzie ławek), prof. Marek Winiarczyk (w drugim środkowym rzędzie, pierwszy z prawej), Ewa Kłapcińska (z trzecim środkowym rzędzie ławek, pierwsza z prawej); w czwartym środkowym rzędzie ławek od lewej: prof. Adam Galos, prof. Edward Czapiewski, prof. Grażyna Pańko, prof. Marek Czapliński; piąty rząd od lewej: NN, ks. prof. Józef Pater, NN, dr Przemysław Wiszewski. W rzędzie ławek przy oknie siedzą: dr Joanna Dufrat i dr Lucyna Harc (w pierwszym rzędzie), prof. Wiesław Suder (w drugim rzędzie), dr Tomasz Głowiński (w trzecim rzędzie), prof. Grzegorz Hryciuk i dr Aleksander Srebrakowski

Relacja Marka Ordyłowskiego dotycząca kadry naukowej Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego, z którą zetknął się podczas swoich studiów, a także jego koleżanek, kolegów, reakcji środowiska akademickiego na wydarzenia polityczne, takie jak Marzec '68 i stan wojenny, świadek wspomina też wydarzenia ze swojej kariery naukowej, opowiada o życiu codziennym studentów wrocławskich - warunkach żywieniowych i miejscach spędzania wolnego czasu   Zakres chronologiczny: 1968-2015   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Zielona Góra (woj. lubuskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Legnica (woj. dolnośląskie), Bolesławiec (woj. dolnośląskie)

Relacja Józefa Puciłowskiego OP, dominikanina, doktora historii, współtwórcy Dominikańskiego Instytutu Historycznego, dotyczącego jego dzieciństwa i młodości w Jeleniej Górze, do której przyjechał z rodziną z Węgier, studiów i pracy naukowej w Uniwersytecie Wrocławskim, następnie działalności w Klubie Inteligencji Katolickiej, w zakonie dominikanów i kontaktów z opozycją demokratyczną; świadek opisuje społeczność jeleniogórską w pierwszych latach powojennych, wspomina pozostałych jeszcze Niemców i przyjezdnych repatriantów, dużą część relacji poświęca środowisku wrocławskich historyków, cały czas przewija się wątek relacji świadka i osób z jego kręgu - znajomych, naukowców, współbraci - do panującego ustroju; wiele uwag świadek poświęca współbraciom, zwłaszcza w kontekście działalności społecznej, odnosi się też do swojej tożsamości narodowej i religijnej - został ochrzczony w obrządku kalwińskim - a także do spraw obyczajowości chrześcijańskiej   Zakres chronologiczny: 1939 - 2015   Miejsca wydarzeń: Paks (Węgry), Jelenia Góra (woj. dolnośląskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Kraków (woj. małopolskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Wołkowysk (Białoruś), Czernica (pow. jeleniogórski, woj. dolnośląskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Budapeszt (Węgry), Gródek (Ukraina), Lwów (Ukraina), Milicz (woj. dolnośląskie), Ostrzyhom (Węgry), Sopron (Węgry), Szczecin (woj. zachodniopomorskie)

Świadek opisuje swą działalność w opozycji, również uczelnianej, współpracę z KOR-em, strajk w zajezdni w Sierpniu '80, działania podejmowane przez służby państwowe w celu przeszkodzenia opozycjonistom w działalności. Wspomina zakładanie Solidarności, opowiada o pracy przy prasie niezależnej, o stosunku kleru do opozycji, o reakcjach Wrocławian, zwraca uwagę na współczesne różnice pokoleniowe i porównuje obecną i dawną sytuację na Uniwersytecie Wrocławskim, wspomina cenzurę i problemy z dostępnością do książek z historii najnowszej.   Zakres chronologiczny: 1975 - przełom XX/XXI wieku   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Zakopane (woj. małopolskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Szczecin (woj. zachodniopomorskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Kraków (woj. małopolskie)

Relacja Mariana Orzechowskiego rozpoczyna się od wspomnień dzieciństwa z okresu II wojny światowej, m.in. naloty niemieckie na zakłady zbrojeniowe w Starachowicach, relacje między Polakami a Niemcami, Volksdeutsche. Tuż po wojnie wyjazd do Radomia, a następnie do Wrocławia (opis zniszczeń miasta, powojenna kultura i szkolnictwo), gdzie kończy Liceum Ogólnokształcącego nr III. Na studia wyjeżdża do Rostowa, a później przenosi się do Leningradzkiej uczelni. Po czym wraca do kraju i rozpoczyna studia doktoranckie na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1969–1972 staje się dyrektorem Instytutu Nauk Politycznych, a następnie w latach 1971–1975 awansuje na rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, oraz od 1984 do 1986 rektorem Akademii Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR. Wiele uwagi poświęca opisie swoich wyjazdów służbowych, podczas których spotkał m.in. Michaiła Gorbaczow. Zakres chronologiczny:1939-1989Miejsca wydarzeń: Starachowice (woj. świętokrzyskie), Radom (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Rostów na Donem (Rosja), Leningrad (obecnie Petersburg, Rosja), Warszawa (woj. mazowieckie), Kąty Wrocławskie (woj. dolnośląskie), Lubin (woj. dolnośląskie), Szczecin (woj. zachodniopomorskie), Skarżysko-Kamienna (woj. świętokrzyskie), Kielce (woj. świętokrzyskie), Kraków (woj. małopolskie), Rzeszów (woj. podkarpackie), Płock (woj. mazowieckie), Berlin (Niemcy), Praga (Czechy), Noworosyjsk (Rosja), Phenian (obecnie Pjongjang, Korea Północna), Różki (pow. radomski, woj. mazowieckie), Augustów (pow. radomski, woj. mazowieckie).