Grupa dzieci z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru wraz z opiekunką przy drzewie nieustalonej nazwy.

[Dwoje dzieci przy drzewiastej papai, z tyłu przy szopie stoją dwie kobiety - w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru; kobieta z prawej strony jest krewną Ireny Szpindor, chłopiec widoczny na zdjęciu, Adaś, jest adoptowanym przez rodzinę I. Szpindor; na odwrocie zdjęcia notatka:] Tengeru 1947. Koło kuchenki w ogródku naszym. Dzieci wspinają się po smaczne owoce zwane papajami. Drzewo to jest własnego chowu, które owocuje już w 9tym miesiącu. W tyle ja stoję i nasza służąca.

Portret zbiorowy: 5 dzieci i 6 opiekunek z sierocińca w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru; kobiety pierwsza i druga od lewej należą do rodziny Ireny Szpindor; wśród dzieci drugi od lewej zaadoptowany przez rodzinę I. Szpindor chłopiec o imieniu Adaś. Na podstawie relacji I. Szpindor i podpisów na zdjęciach trudno jednoznacznie stwierdzić która z kobiet jest matką I. Szpindor.

[Dwie kobiety z grupką szczeniaków przy zabudowaniach w Kongei; kobieta z prawej należy do rodziny Ireny Szpindor, kobieta z lewej, niejaka Köstlieh, jest właścicielką pensjonatu w Kongei; na odwrocie zdjęcia napis:] Kongei 1947. Znowu właścicielka ze mną przy tych samych pieskach. Ona sama urodziła się w Afryce, ale ojciec jej, który już nie żyje pochodził z Katowic, mówi lepiej po ang. ale chętnie chociaż słabiej mówi po niem. Kongei - miejscowość w północno-wschodniej Tanzanii, u podnóża gór Usambara.

[Dwie kobiety na podwórzu bawią się z grupą szczeniaków, w tle długi, parterowy dom z podcieniami i poddaszem; stojąca kobieta należy do rodziny Ireny Szpindor; na odwrocie zdjęcia napis:] Kongei 1947. Wypoczynkowy dom w którym spędzam urlop. Koło mnie gospodyni i właścicielka pensjonatu P. Köstliech, z którą rozmawiam po niemiecku, a wtedy zaniedbuję angielski język, którym narazie [!] nie b. mocno władamy. Kongei - miejscowość w północno-wschodniej Tanzanii, u podnóża gór Usambara.

Dwoje dzieci z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru w strojach ludowych, być może przeznaczonych do odegrania przedstawienia teatralnego; w tle zabudowania.

Dwoje dzieci z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru w strojach przeznaczonych do odegrania przedstawienia teatralnego; w tle zabudowania i niewyraźny kontur góry, być może Meru.

Troje dzieci i dwie opiekunki z sierocińca w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru, stojący na drodze przy drogowskazie z napisami "KONGEI / CARE" oraz "MOMBO"; w tle wzniesienie; jednym z dzieci jest zaadoptowany przez rodzinę Ireny Szpindor Adaś. Mombo - miejscowość w północno-wschodniej Tanzanii, u podnóża gór Usambara; Kongei - dziś mieści się tam szkoła, w czasie wojny zapewne ochronka.

[Portret zbiorowy czterech spokrewnionych kobiet przed chatami w obozie dla uchodźców w Tengeru. Na odwrocie zdjęcia notatka] Tengeru 1947 Rodzina koło domku w którym mieszkamy zajmuję 3 takie domki. W jednym ja śpię i mała Janka, która jest na innych zdjęciach, w drugim Wila [Wilhelmina], Babcia [Grosicka] i druga mała Janka, która w tej chwili wybiegła się bawić w 3cim Grażyna i Adaś i w tym mieści się jadalnia. A Zosia -/ [w prawym górnym rogu nieczytelny dopisek]

Dzieci z sierocińca w obozie polskich uchodźców w Tengeru wykonują przedstawienie teatralne w strojach szytych przez opiekunki.

Dzieci z sierocińca w obozie polskich uchodźców w Tengeru wykonują przedstawienie teatralne w strojach szytych przez opiekunki.

Dzieci z sierocińca w obozie polskich uchodźców w Tengeru wykonują przedstawienie teatralne w strojach szytych przez opiekunki.

Grupa opiekunek dzieci z sierocińca w polskim obozie dla uchodźców w Tengeru wraz z dwójką dzieci; pierwsza i druga z lewej oraz pierwsza z prawej należały do rodziny Ireny Szpindor, która to rodzina zaadoptowała chłopca widocznego na zdjęciu.

Dzieci z sierocińca w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru w strojach harcerskich podczas zabawy.

Dwóch mężczyzn i chłopiec bawią się z małym lwem. Zdjęcie wykonano najprawdopodobniej w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru. Chłopcem jest niejaki Adam, zaadoptowany w trakcie podróży z Kazachstanu do Afryki przez rodzinę Ireny Szpindor. Jednym z mężczyz być może jest wuj I. Szpindor, Leopold Schmidt.

Polscy uchodźcy z obozu w Tengeru wyruszają w podróż powrotną do Polski na niezidentyfikowanej stacji w Afryce; pierwsza od prawej Halina Kozdroń.

Popiersie starszej kobiety, prababki Ewy Sudoł-Kozłowskiej, babki Haliny Kozdroń, w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru, przybyłych tam z terenów ZSRR po układzie Sikorski-Majski.

Portret zbiorowy grupki osób spośród polskich uchodźców, przybyłych do Afryki z terenów ZSRR po układzie Sikorski-Majski; za nimi charakterystyczne drzewo; pierwsza od prawej Leokadia Kozdroń, chłopiec w czapce to Jerzy Kozdroń.

Portret zbiorowy grupki osób spośród polskich uchodźców, przybyłych do Afryki z terenów ZSRR po układzie Sikorski-Majski; trzecia od lewej Leokadia Kozdroń, czwarta od lewej Halina Kozdroń; chłopiec w czapce to Andrzej Kozdroń.

Pracownice piekarni zorganizowanej w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru, wraz z niezidentyfikowanym mężczyzną, przy ławie zastawionej wypieczonymi chlebami; pierwsza od prawej Leokadia Kozdroń.

Halina Kozdroń przed niezidentyfikowanym kościołem w okolicach Tengeru.

Portret zbiorowy - rodzina Kozdroń pomiędzy chatami obozu dla polskich uchodźców w Tengeru, stoją od lewej: Andrzej, Leokadia (matka) i Halina; siedzi teściowa Leokadii Kozdroń, nieznanego imienia. Zdjęcie wysłane mężowi Leokadii Kozdroń przebywającemu w Polsce. Na odwrocie napis: "Ażebyś sobie nas przypomniał. Zasyłam Ci naszą rodzinę. Tengeru 25. XI 1946"

Portret zbiorowy - dziewczynki spośród polskich uchodźcow w Tengeru wraz z dwoma duszpasterzami - z lewej ksiądz doktor Jan Śliwowski (proboszcz osiedla), z prawej ksiądz kanonik Piotr Rogiński. Wśród dziewczynek pierwsza z prawej - Halina Kozdroń.

Portret zbiorowy czwórki zakonnic, prawdopodobnie z zakonu nazaretanek, obecnych w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru. Pierwsza z lewej u góry siostra Maria Bronig (lub: Bronia). Z relacji świadek nie wynika jasno, czy były to zakonnice obecne w Afryce na misji, czy przybyłe wraz z uchodźcami wywiezionymi na Syberię (w 1941 r. wywieziona z Wilna siostry nazaretanki z domów wileńskiego i grodzieńskiego)

Portret zbiorowy polskich skautek z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru. W środku siedzą opiekunki. Zdjęcie wykonano w niezidentyfikowanej lokalizacji.

Portret grupowy polskich dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej w obozie polskich uchodźców w Tengeru. Dzieci trzymają wizerunki Matki Boskiej Ostrobramskiej. Pomiędzy dziećmi kapłan w komży, birecie i ze stułą. W tle ceglany, kryty trzciną kościół pw. św. Andrzeja Boboli oraz chaty obozu.

biurowiec Zakładów Badawczych i Projektowych Miedzi "Cuprum" przy ówczesnym pl. 1 Maja (dziś: pl. Jana Pawła II) udekorowany z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy (do 1989 r. rocznicę zakończenia II wojny światowej obchodzono 9 maja); budynek Cuprum został wyburzony w 2015 r.

Uganda, Afryka, Cabarega School koło Masindi, początek 1943 roku. Sierociniec. Dzieci już odkarmione, ale włosy jeszcze nie odrosły. Dzieci były strzyżone "na glacę" z powodu wszy. Włosy oraz ciuchy z Rosji były palone na stosie i aż skwierczały.

montaż dekoracji na ul. Dworcowej w związku z przygotowaniami do obchodów 30. rocznicy włączenia Wrocławia do Polski; na tablicy z lewej strony widoczny herb Wrocławia obowiązujący w latach 1948-1990

Autor opisuje losy Polaków przesiedlonych z terenów Wielkopolski na Lubelszczyznę, opisuje proces transportu ludzi, represje niemieckie oraz pomoc mieszkańców Urzędowa i okolic dla wysiedlonych. Cytuje wspomnienia z Wigilli Bożego Narodzenia, wspomina również o kolaboracji i Volksdeutschach. Rekopis zawiera listę rodzin przesiedleńczych. Zakres chronologiczny: 18.12.1939-1943 Miejsca wydarzeń: Urzędów (woj. lubelskie pow. kraśnicki), Łódź (woj. łódzkie), Popkowice (woj. lubelskie pow. kraśnicki)

Wspomnienia Sybiraka wywiezionego jako dziecko wraz z całą rodziną z terenu Kresów Wschodnich. Autor opowiada o transporcie na Syberię, o codziennym życiu zesłańców, o przewiezieniu ich Wołgą w rejon Saratowa, gdzie zastał ich koniec wojny i o podróży na Ziemie Zachodnie. Wspomina również swych braci służących w Armii Berlinga. Zakres chronologiczny: 1939-1946 Miejsca wydarzeń: Józefówka (woj. tarnopolskie, pow. Brzeżany), Ust-Onołwa, Galaszor (obw. Mołotowsk), Rot-Front (rejon Pierwomajsk), Duszniki Zdrój (woj. dolnośląskie, pow. kłodzki)

1942. Radziecki statek Żdanow. Żołnierze polscy i ludność cywilna po przybyciu z Krasnowodska do Pahlevi /Persja, obecnie Iran/.

dekoracja z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy (do 1989 r. rocznicę zakończenia II wojny światowej obchodzono 9 maja) na północnej elewacji (od strony ul. Podwale) Powszechnego Domu Towarowego (dziś: Renoma)

Wspomnienia kobiety, której ojciec działał w Armii Krajowej i która jako dziewczynka została wywieziona wraz z rodziną do obozu koncentracyjnego w Majdanku. Rękopis zawiera opisy represji niemieckich na Polakach podczas II Wojny Światowej oraz życia w obozie, a także zachowanie żołnierzy sowieckich na terenach wyzwolonych. Zakres chronologiczny: 16.01.1938-07.1944 Miejsca wydarzeń: osada koło Józefowa (woj. lubelskie, pow. biłgorajski), Józefów (woj. lubelskie, pow. biłgorajski), Biłgoraj (woj. lubelskie), obóz koncentracyjny w Majdanku

Autorka opisuje życie swojej rodziny pod okupacją niemiecką, wysiedlenie z rodzinnej miejscowości i powrót do domu po wojnie, wspomina zachowanie żołnierzy radzieckich, represje władz komunistycznych jakim została poddana rodzina za odmowę oddania ziemi do PGR, wydarzenia Poznańskiego Czerwca, swoje dorosłe życie we Wrocławiu i wydarzenia stanu wojennego. Zakres chronologiczny: 30.X.1935-1988 Miejsce wydarzeń: Wilkowyja (woj. wielkopolskie, pow. Gniezno), Wyszyna (woj. wielkopolskie, pow. turecki), Szymany (woj. warmińsko-mazurskie, pow. szczycieński), Poznań, Wrocław, Gniezno (woj. wielkopolskie)

Wspomnienia Hanny Wodzickiej z ostatnich wakacji w przedwojennej Polsce oraz z lat II Wojny Światowej, w czasie której autorka wraz z siostrą pracowała w warszawskiej fabryce Monopolu Tytoniowego, była więziona w obozie Altvorwerk (podobóz obozu koncentracyjnego Stutthof) i wykorzystywana przez Niemców do prac fortyfikacyjnych; autorka opisuje życie rodzinne wśród najbliższych (wyjazd do Monasterzysk), wspomina też wyjazd na kolonie do Rabki i stosunki na nim panujące; z czasów wojny autorka opisuje pomoc, jaką jej rodzina udzielała członkom Kedywu Armii Krajowej, organizację szpitala polowego w fabryce oraz sposoby dywersji i wykradania papierosów na potrzeby AK przez nią i jej siostrę; czas Powstania Warszawskiego wspomina z lokalnej perspektywy (wydarzenia w fabryce, losy dyrektora itp.); z pobytu w obozie Altvorwerk wspomina, oprócz własnych przeżyć dotyczących warunków bytowych, obserwacje z sąsiadującego "przez płot" obozu koncentracyjnego; opisuje ucieczkę z obozu wraz z siostrą, ukrywanie się i pomoc, jaką udzieliły jej przypadkowe osoby, także Niemcy. Zakres chronologiczny: 1939-1945 Miejsca wydarzeń: Warszawa (woj. mazowieckie), Rabka (woj. małopolskie), Monastiriska (Monasterzyska, daw. woj. tarnopolskie, Ukraina), Zielonka (pow. Wołomin, woj. mazowieckie), Sztutowo (obóz koncentracyjny Stutthof, woj. pomorskie), Stary Folwark (pow. Grudziądz, woj. kujawsko-pomorskie), Grudziądz (woj. kujawsko-pomorskie), Łódź (woj. łódzkie), Poronin (pow. tatrzański, woj. małopolskie)

Afryka, Uganda, Masindi, 1943 r. Sierociniec przeniesiony w całości w czerwcu 1945 r. do Rongai (Kenia). Siedzą w środku wychowawczynie: p. Śnieżko (z białym kołnierzykiem), p. Elżbieta Lesiak, inspektor szkolny p. Kinasz-Surowiecki, kierownik sierocińca p. Kwiatkowski, wychowawczyni NN, dalej wychowawczynie panie Szmidt i Warchałowa (z białym kołnierzykiem).

Autor opisuje okupację niemiecką w rodzinnym miasteczku - Krzywin. Przedstawia losy swojego ojca, który podczas Kampanii Wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli, a po dwóch latach udało mu się dołączyć do Armii generała Andersa. Opowiada o swojej powojennej edukacji: najpierw w Liceum Ogólnokształcącym w Kościanie, a później na Wyższej Szkole Pedagogicznej we Wrocławiu. Wspomina o indoktrynacji w szkolnictwie. Następnie wspomina o swojej pracy, jako nauczyciela matematyki, w Trzebnicy najpierw w szkole publicznej, a później przyzakładowej szkole zawodowej. Pokrótce opisuje powojenne miasto. Przedstawia również swój wkład w reformowanie i organizowanie szkolnictwa zawodowego na terenie miasta. Jego działania uwieńczyło powołanie Zespołu Szkół Zawodowych. Na koniec autor wspomina, że za swoja pracę otrzymał: Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski. Zakres chronologiczny: 1933-2008 Miejsca wydarzeń: Krzywin (woj. wielkopolskie, pow. kościański), Kościan (woj. wielkopolskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Trzebnica (woj. dolnośląskie)

niezidentyfikowany sztandar wystawiony podzas mszy św. przy ul. Mazowieckiej odprawionej z okazji uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja

Wspomnienia Stanisława i Katarzyny Duchaczek spisane przez ich córkę - Czesławę Kucharczyk. Relacja spisana jest z perspektywy obojga rodziców, podzielona na rodziały tematyczne: wojny/bitwy, organizacja zycia tuż po wojnie, inne - więzienie we Lwowie, migracje powojenne, społeczeństwo-tradycje-zwyczaje-religia, rola kościoła w zakresie integracji społecznej oraz pojednania międzynarodowego, "Solidarność" i ruchy opozycyjne, przeciwstawianie się represjom komunistycznym. Zakres chronologiczny: 1945-1994

Wspomnienia katolickiego księdza z lat 1939-1943. Opisuje on zbrodnie Ukraińców na narodzie polskim, mieszkającym w województwie lwowskim, w okolicach wsi Nowosielce. Opisuje bestalski mord dokonany przez Ukraińców na jego matce i gosposi. Następnie opowiada o sytuacji, w której chciano go rozstrzelać, ale został uratowany przez lokalnych mieszkańców. W relacji znajduje się uzupełnienie i potwierdzenie zdarzeń przez płk. Władysława Hermana. Zakres chronologiczny: 1939-1943  

Józef Jodłowski przed budynkiem przy ul. Piłsudskiego (wówczas Świerczewskiego) 48-52, w którym po 1945 r. zamieszkiwała rodzina Jodłowskich.

Jan Jodłowski jako wartownik przed jednym z wrocławskich budynków po kapitulacji Festung Breslau.

Autorka przedstawia przedwojenne losy rodziny, opisuje gospodarstwo dziadka. Następnie wspomina o śmierci jej ojca z rąk członków UPA oraz ataku na jej dom. Pokrótce opisuje los swoich sióstr. Potem opowiada o swoim wyjeździe, wraz z matką, najpierw do Radziechowa, a potem na Ziemie Zachodnie. Dalej wspomina o ciężkiej pracy, aby utrzymać się w nowym miejscu zamieszkania. Zakres chronologiczny: 1938-2008 Miejsca Wydarzeń: Baryłowo (Ukraina), Radziechów (Ukraina), Brochów (woj. dolnośląskie), Grędzino (woj. dolnośląskie), Osiek (woj. dolnośląskie)

Robotnicy przymusowi podczas wyładunku węgla z wagonów. Pierwszy od prawej - Jan Jodłowski.

Autorka opowiada o swoich wspomnieniach związanych z wyjazdem rodziny na Ziemie Zachodnie, bardzo dokładnie przedstawia realia powojennego życia codziennego (wyrób ubrań, zdobywanie pożywienia, dbanie o higienę, domowe sposoby leczenia, sposób spędzania wolnego czasu). Wspomina zjawiska występujące tuż po wojnie (szaber, analfabetyzm). Przedstawia dokładnie losy poszczególnych członków rodziny. Szczegółowo opisuje swoją edukację: najpierw w szkole podstawowej w Strzegomiu, później w Liceum Legnicy, a następnie studia w Wojewódzkim Ośrodku Szkolenia Pedagogicznego w Wałbrzychu. Wspomina również o pracy w świetlicy w szkole podstawowej w Strzegomiu. Zakres chronologiczny: 1943-1992 Miejsca wydarzeń: Lwów (Ukraina), Legnica (woj. dolnośląskie), Strzegom (woj. dolnośląskie), Wrocław (woj. dolnośląskie)

Robotnicy przymusowi w Breslau w oczekiwaniu na wydanie posiłku.

Jan Jodłowski (z prawej) podczas rozładunku węgla.

Uganda, Masindi, 1943 r. Sierociniec, klasa III przeniesiona w całości w czerwcu 1945 r. do Rongai (Kenia). Górny rząd od lewej: Tadek Sapiecha (w hełmie), Giena Niejadlik (z grzywką), Zosia Kłusek, Tereska Kowal, Zosia Ostrowska, Wanda Leniec, Maryska Pilipczuk, Józia Kraus, Jadzia Bechert, Halina Waszkiewicz, Jadzia Kowalczyk, Polusia Gwizdak.Środkowy rząd: Gienek Wdowczyk (w czarnym berecie), Hanka Plackowska (z przepaską na włosach), Staszka Rojek, Jasia Jodkowska, Józka Kasznia, Władka Nowaczyk. Siedzą od lewej: Heńka Dardzińska, Andzia Sikorska, pani Minkowska, wizytator szkolny p. Kinasz-Surowiecki, p. Pomorska, stoi Tereska Kułakowska, kierowniczka szkoły p. Maria Kułakowska, Nastka Witruk. Z lewej strony (nie sa uczniami III klasy) Jagusia Mackiewicz (suknia w paseczki), Zosia Sikorska, Ola Ostrowska, poniżej Danka Rut (nad Wdowczykiem), Gienia Przychodzień (obok Wdowczyka), Sabina Wdowczyk (marynarski kołnierz). P. Kinasz trzyma małą siostrę Hanki Plackowskiej.

Rozładunek węgla z wagonów kolejowych na wozy bądź samochdy przez robotników przymusowych w Breslau.

Jest to zbiór 8 wierszy i 6 krótkich opowiadań, autorstwa Jerzego Bandera. Mają one charakter osobisty. Autor dzieli się w nich swoimi przeżyciami, przemyśleniami. Skupia się na próbach poznania własnej historii oraz opisuje próby otrząśnięcia się po tragicznych przeżyciach II wojny światowej. Pisze o holokauście, Powstaniu w Getcie Warszawskim, zamachach z 11 września, II wojnie libańskiej. W poezji obecne są wątki religijne. Na ostatniej stronie zamieszcza autobiografię. Zakres chronologiczny: 1942-2006 Miejsca wydarzeń: Oświęcim (woj. małopolskie), Śródborów (obec. część Otwocka, woj. mazowieckie), Lwów (Ukraina), Warszawa, Hajfa (Izrael), Drohobycz (Ukraina), Sambor (Ukraina), Rakowice (obec. część Krakowa, woj. małopolskie), Zakopane (woj. małopolskie)

Robotnicy przymusowi w Breslau podczas odpoczynku po pracy. Trzeci z lewej - prawdopodobnie Jan Jodłowski.

Wspomnienia porucznika Wojska Polskiego -Adama Bronieckiego. Autor na początku krótko przedstawia losy swojej rodziny. Wspomina wywiezienie na Sybir. Następnie skupia się na przedstawieniu swoich losów, jako żołnierza I Armii Wojska Polskiego. Dokładnie opisuje ćwiczenia wojskowe w lesie pod Chełmem, działania zbrojne w Dęblinie oraz w Warszawie. Wspomina zdobycie Berlina. Na końcu opisuje konsekwencje jakie spotkały gen. Zygmunta Berlinga, za próbę pomocy powstańcom warszawskim. Zakres chronologiczny:1918 -1945 Miejsca wydarzeń: Podhajce (Ukraina), Bierozowsk (Rosja), Świerdłowsk (obec. Jekaterynburg, Rosja), Sielce (Rosja), Chełm (woj. lubelskie), Kopice (pow. Stepnica, woj. zachodniopomorskie), Czarnocin (pow. Stepnica, woj. zachodniopomorskie), Dęblin (pow. rycki, woj. lubelskie), Warszawa (Polska)

Robotnicy przymusowi w Breslau roznoszą węgiel mieszkańcom miasta.

wrak czołgu T-34 nieopodal pałacu w Zabardowicach

Jan Jodłowski (z lewej) jako robotnik przymusowy w Breslau stoi z kolegą obok pojazdu służącego do rozwożenia węgla mieszkańcom.

Na pierwszym planie pojazd [przypuszczalnie Ford V8 z ok. 1937 r.] służący do rozwożenia węgla dla mieszkańców Breslau podczas II wojny światowej.

Jan Jodłowski, robotnik przymusowy w Breslau, podczas wizyty w domu znajomej Niemki.

[partyzanci z oddziału "Burza" Armii Krajowej/Delegatury Sił Zbrojnych pod dowództwem Stanisława Karlińskiego ps. "Burza"]

Autor rozpoczyna swoją opowieść od przytoczenia wspomnień dziadków. Przedstawia pokrótce historię swojej rodzinnej wsi Huciska Nienadowskiego od początku XX w. do zakończenia II wojny światowej. Opisuje swoje dzieciństwo i młodość (edukację i pracę w PGR). Następnie wspomina swój pobyt w Nienadowej gdzie kontynuował edukację w szkole rolniczej, a później w Przemyślu w Zespole Szkół Budowlanych. Opisuje swój pobyt we Wrocławiu (praca, rozwijanie pasji muzycznych). Przedstawia realia służby w wojsku. Później wspomina swoje dalsze losy (praca w Lubaniu Śląskim i we Wrocławiu, ślub, studia, wyjazd do Budapesztu, wieloletnia praca we Wrocławskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Ogólnego). Dzięki wspomnieniom autora, możemy poznać wiele cennych informacji na temat budownictwa w PRL. Autor dokładnie opisuje swoją działalność w Polskim Towarzystwie Miłośników Astronomii i Wrocławskim Towarzystwie Obserwatorów Nieba. W ostatnim rozdziale wspomina o zasłużonych ludziach dla Wrocławia, pochodzących z Huciska Nienadowskiego. Jako dodatek załącza krótką biografię Kazimierza Iwanowskiego. Zakres chronologiczny: 1913-1993 Miejsca wydarzeń: Hucisko Niewiadomskie (pow. przemyski, woj. podkarpackie), Nienadowa (pow. przemyski, woj. podkarpackie), Przemyśl (woj. podkarpackie), Wrocław, Strachowice (woj. dolnośląskie), Lubań Śląski (woj. dolnośląskie), Wąsocz Grajewski (woj. podlaskie), Budapeszt (Węgry), Grodziec (pow. złotoryjski, woj. dolnośląskie), Szklarska Poręba (pow. jeleniogórski, woj. dolnośląskie)

Siostra Gerarda Genowefa Fiut opowiada historię działalności sióstr zakonnych ze Zgromadzenia Rodzina Maryi w Hucisku i Nienadowie. Opiera sie przy tym na swoich wspomnieniach oraz na przekazach siostry Ireny Maryniuk, tutejszej nauczycielki. Ze wspomnień wyłania się obraz życia na wsi przed wojną, w tym życia religijnego. Opisuje działalność misyjną, oświatową, medyczną i kulturalną sióstr, a także stosunek społeczeństwa do nich. Ukazana jest również rola hrabiostwa Milczewskich, we wspieraniu ochronki, którą prowadziły siostry. Wspomniana jest również okupacja niemiecka podczas II wojny światowej oraz pokrótce czasy komunizmu. Na końcu autorka relacji, przedstawia dalsze losy zakonnic oraz wspomina Święto Bożego Ciała. Zakres chronologiczny: 1906-2003 Miejsca wydarzeń: Nienadowa (pow. przemyski, woj.podkarpackie), Hucisko Nienadowskie (pow. przemyski, woj.podkarpackie), Dubieck (pow. przemyski, woj.podkarpackie), Kraków,Częstochowa

Wspomnienia Adama Bronieckiego - żołnierza, który dołączył do nowoformowanej I Dywizji Piechoty wojska Polskiego, nazwanej później od imienia Tadeusza Kościuszki. Opisuje w nich swoją drogę, kampanię która przebył podczas wojny z pod Lenino aż po Berlin. Skupia się na opisie bitwy pod Lenino i o warszawską Pragę. W drugiej części opisuje operację forsowania Odry na Pomorzu Zachodnim.

Wspomnienia dziewczynki z czasów II wojny światowej. Opisuje jak wyglądała okupacja niemiecka na terenie jej rodzinnego miasta -Tomaszowa Mazowieckiego, po czym skupia się na opisie wywózki do III Rzeszy do pracy przymusowej, najpierw do miasta: Żelazny Bród, a później Hohenelbe. Opowiada o warunkach pracy, wyżywieniu i stosunkach obywateli III Rzeszy wobec pracowników przymusowych. Na uwagę wskazuje ciekawy opis relacji Polaków z obywatelami innych państw. W ostatniej części przedstawia dalsze losy swojej matki i swoje. Zakres chronologiczny:1939-1945/1990 Miejsca wydarzeń: Tomaszów Mazowiecki (woj.łódzkie), Żelazny Bród (dziś. Zelezny Brod -Czechy), Hohenelbe (dzis. Vrchlabi -Czechy), Zielona Góra, Wrocław.

na ciężarówce z lewej strony grupa żołnierzy 10. pułku piechotu 4. Dywizji Piechoty Wojska Polskiego [holowany pojazd to GAZ-51]

uroczystość złożenia wieńców na Cmentarzu Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy; na pierwszym planie delegacja Frontu Jedności Narodu

uroczystość złożenia wieńców na Cmentarzu Oficerów Armii Radzieckiej przy ówczesniej ul. Armii Radzieckiej (dziś: ul. Karkonoska) z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy

uroczystość złożenia wieńców na Cmentarzu Oficerów Armii Radzieckiej przy ówczesniej ul. Armii Radzieckiej (dziś: ul. Karkonoska) z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy

uroczystość złożenia wieńców na Cmentarzu Oficerów Armii Radzieckiej przy ówczesniej ul. Armii Radzieckiej (dziś: ul. Karkonoska) z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy

uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej na willi "Colonia" przy ul. Mariana Rapackiego 14, gdzie 06.05.1945 r. podpisany został akt kapitulacji Festung Breslau; na pierwszym planie płk Omar Jachjajew, weteran walk o Festung Breslau, parlamentariusz Armii Czerwonej w trakcie rozmów kapitulacyjnych

Wspomnienia Eugeniusza Czagana spisane po jego śmierci przez córkę - Dorotę. Są to wspomnienia o jednym z Wrocławian, który bez reszty oddał się budowaniu przemysłu fermentacyjnego i spożywczego w stolicy dolnego Śląska. Pracował w: "Polmosie", Wrocławskich Zakładach Przemysłu Piekarskiego, Zakładach Piwowarskich we Wrocławiu, Spółdzielczych Zakładach Piekarsko-ciastkarskich we Wrocławiu i w "Przeglądzie Piekarskim i Cukierniczym". Wewnątrz znajduje się także krótki życiorys spisany przez bohatera wspomnień. Praca zawiera sporo zdjęć będącymi ilustracjami tematu. Zakres chronologiczny: 1930-2009

uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej na willi "Colonia" przy ul. Mariana Rapackiego 14, gdzie 06.05.1945 r. podpisany został akt kapitulacji Festung Breslau; przemawia płk Omar Jachjajew, weteran walk o Festung Breslau, parlamentariusz Armii Czerwonej w trakcie rozmów kapitulacyjnych

uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej na willi "Colonia" przy ul. Mariana Rapackiego 14, gdzie 06.05.1945 r. podpisany został akt kapitulacji Festung Breslau; drugi od lewej płk Omar Jachjajew, weteran walk o Festung Breslau, parlamentariusz Armii Czerwonej w trakcie rozmów kapitulacyjnych

uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej na willi "Colonia" przy ul. Mariana Rapackiego 14, gdzie 06.05.1945 r. podpisany został akt kapitulacji Festung Breslau; pierwszy od lewej płk Omar Jachjajew, weteran walk o Festung Breslau, parlamentariusz Armii Czerwonej w trakcie rozmów kapitulacyjnych; trzeci od lewej wiceprezydent Wrocławia Andrzej Czuma

uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej na willi "Colonia" przy ul. Mariana Rapackiego 14, gdzie 06.05.1945 r. podpisany został akt kapitulacji Festung Breslau

uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej na willi "Colonia" przy ul. Mariana Rapackiego 14, gdzie 06.05.1945 r. podpisany został akt kapitulacji Festung Breslau; odsłonięcia tablicy dokonuje wiceprezydent Wrocławia Andrzej Czuma (drugi z lewej, w okularach) w towarzystwie płk. Omara Jachjajewa (pierwszy z lewej), weterana walk o Festung Breslau, parlamentariusza Armii Czerwonej w trakcie rozmów kapitulacyjnych

uroczysta akademia z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy w Teatrze Polskim przy ul. Gabrieli Zapolskiej; przemawia I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej we Wrocławiu Ludwik Drożdż

uroczysta akademia z okazji 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy w Teatrze Polskim przy ul. Gabrieli Zapolskiej; przy stole drugi od lewej wojewoda wrocławski Zbigniew Nadratowski, piąty od lewej przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu Bolesław Iwaszkiewicz

wystawa "Zwycięstwo 1945" w kazamatach pod Wzgórzem Partyzantów (gdzie mieścił się wówczas oddział Muzeum Historycznego) opowiadająca o oblężeniu Wrocławia i pierwszych dniach po zakończeniu walk, zorganizowana w ramach obchodów Dni Wrocławia i 30. rocznicy przyłączenia miasta do Polski

wystawa "Zwycięstwo 1945" w kazamatach pod Wzgórzem Partyzantów (gdzie mieścił się wówczas oddział Muzeum Historycznego) opowiadająca o oblężeniu Wrocławia i pierwszych dniach po zakończeniu walk, zorganizowana w ramach obchodów Dni Wrocławia i 30. rocznicy przyłączenia miasta do Polski

Autobiografia Zbigniewa Pohla. Autor na początku przedstawia po krótce losy swojej rodziny, aż do II wojny światowej i napaści ZSRR na Polskę. Następnie wspomina o wywiezieniu i pobycie na Syberii oraz aresztowaniu swojego ojca i zesłania go do łagru. W dalszej części opowiada o swojej edukacji oraz o pracy dydaktycznej na Politechnice Wrocławskiej. Przedstawia także swój stosunek do obecnej władzy, opisuje swoją działalność w opozycji oraz represje jakie go z tego powodu spotkały. Zakres chronologiczny: 1897-1990 Miejsce wydarzeń: Nowogródek (Białoruś), Wrocław, Gniezno

płk Omar Jachjajew (z lewej), uczestnik walk o Festung Breslau i parlamentraiusz Armii Czerwonej podczas rozmów kapitulacyjnych, w czasie wizyty we Wrocławiu w towarzystwie I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Ludwika Drożdża w gmachu KW PZPR na ówczesnym pl. Dąbrowszczaków (dziś: Wydział Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego na pl. Maxa Borna)

radzieccy kombatanci II wojny światowej z wizytą u I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Ludwika Drożdża (drugi z lewej) w ramach obchodów 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy; trzeci z lewej płk Fiodor Jakutowicz

radzieccy kombatanci II wojny światowej z wizytą u I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Ludwika Drożdża (stoi z lewej) w ramach obchodów 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy; pierwszy z lewej płk Fiodor Jakutowicz

radzieccy kombatanci II wojny światowej z wizytą u I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Ludwika Drożdża (stoi pod godłem) w ramach obchodów 30. rocznicy kapitulacji III Rzeszy; po prawej ręce I sekretarza siedzi płk Fiodor Jakutowicz

Powrót ze zbiórki sekcji AK; pierwszy od prawej - Feliks Badowski.

uroczystość nadania Szkole Podstawowej nr 72 przy ul. Trwałej 17-19 imienia Władysława Zarembowicza (1918-1944) - harcerza i działacza wrocławskiej Polonii, zamordowanego w obozie koncentracyjnym w Mauthausen; na zdjęciu z kwiatami Anna Zarembowicz, matka Władysława

Apel Poległych na nowo otwartym Cmentarzu Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu w przeddzień święta Wojska Polskiego (obchodzonego wówczas 12 października w rocznicę chrztu bojowego 1 Dywizji Piechoty im. gen. Tadeusza Kościuszki w czasie bitwy pod Lenino w 1943 r.)

Apel Poległych na nowo otwartym Cmentarzu Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu w przeddzień święta Wojska Polskiego (obchodzonego wówczas 12 października w rocznicę chrztu bojowego 1 Dywizji Piechoty im. gen. Tadeusza Kościuszki w czasie bitwy pod Lenino w 1943 r.)

miejsce zbiorowego pochówku z okresu II wojny światowej w ogródku obok domu nr 4 w Miłonowie [podobne ujęcie jak na zdjęciu F-797 - tutaj po usunięciu roślinności]; na ziemi widoczne dwa niemieckie hełmy

miejsce zbiorowego pochówku z okresu II wojny światowej w ogródku obok domu nr 4 w Miłonowie

miejsce zbiorowego pochówku z okresu II wojny światowej w ogródku obok domu nr 4 w Miłonowie; na ziemi widoczne dwa niemieckie hełmy

czyn społeczny na budowie nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.) realizowany przez pracowników różnych wrocławskich przedsiębiorstw i instytucji

czyn społeczny na budowie nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.) realizowany przez pracowników różnych wrocławskich przedsiębiorstw i urzędów; na zdjęciu grupa osób porządkujących sąsiadującą z cmentarzem pętlę tramwajową Oporów

budowa nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.)

budowa nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.)

czyn społeczny na budowie nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.) realizowany przez pracowników różnych wrocławskich przedsiębiorstw i urzędów; na zdjęciu pierwszy od prawej I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej we Wrocławiu Władysław Piłatowski

czyn społeczny na budowie nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.) realizowany przez pracowników różnych wrocławskich przedsiębiorstw i urzędów; na pierwszym planie drugi od lewej przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej we Wrocławiu Stanisław Panek

czyn społeczny na budowie nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.) realizowany przez pracowników różnych wrocławskich przedsiębiorstw i urzędów; na zdjęciu drugi od prawej (w ciemnych okularach) I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej we Wrocławiu Władysław Piłatowski

czyn społeczny na budowie nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.) realizowany przez pracowników różnych wrocławskich przedsiębiorstw i urzędów; drugi od lewej przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej we Wrocławiu Stanisław Panek

czyn społeczny na budowie nowego Cmentarza Żołnierzy Polskich przy ul. Grabiszyńskiej (otwartego 11.10.1970 r.) realizowany przez pracowników różnych wrocławskich przedsiębiorstw i urzędów