Obszerna, dwuczęściowa relacja Aleksandra Gleichgewichta, działacza opozycji demokratycznej w PRL, współpracownika KOR, współzałożyciela wrocławskiego SKS, redaktora naczelnego "Solidarności Dolnośląskiej", redaktora Radia "S", internowanego w stanie wojennym. Relacja biograficzna Aleksandra Gleichgewichta dotyczy historii rodziny, żydowskich korzeni, działalności opozycyjnej, powstania SKS we Wrocławiu, kontaktów z KORem i wpływu Jacka Kuronia na młodych działaczy opozycji, aresztowania na czas strajku w sierpniu 1980 roku, tworzenia się Solidarności na Dolnym Śląsku, powstania redakcji Biuletynu, a także Radio Solidarność, internowania, emigracji do Norwegii, próby powrotu do Polski na początku lat 90-tych, ponownego wyjazdu do Norwegii. Druga część relacji to moderowana pytaniami część, w której świadek dopowiada i komentuje wydarzenia z współczesnej perspektywy, a także opowiada o najnowszych wydarzeniach w jego życiu takich jak odbudowanie Gminy Żydowskiej we Wrocławiu oraz zaangażowaniu w życie tej społeczności nie tylko ze względów religijnych ale mocniej ze względów kulturowych.

Relacja Alicji Szastyńskiej-Siemion, profesor w Zakładzie Filologii Greckiej Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz dyrektor Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego, dotyczy studiów i pracy naukowej na Uniwersytecie Wrocławskim, a także życia przed wojną, okupacji niemieckiej i radzieckiej, stalinizmu w Polsce, wydarzeń 1956 roku, wydarzeń Marca 1968 i inwazji na Czechosłowację.

Relacja Artura Fedorowskiego, profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie w Lund, zaangażowanego w działaność Konfederacji Polski Niepodległej w latach osiemdziesiątych. Relacja dotyczy pochodzenia rodziny, nauki w liceum nr XIV we Wrocławiu, strajków sierpniowych we Wrocławiu, zaanagażowania się w działalność Konfederacji Polski Niepodległej, założenia Szkolnego Ruchu Obrony Wolności Politycznej, stanu wojennego, zaangażowania w działalność "Solidarności" we Wrocławiu w latach 1981 - 1983, studiów na Akademii Medycznej we Wrocławiu na Wydziale Lekarskim, wyjazdów do Indii i fascynacji ruchem Hare Kriszna, przeprowadzki do Szwecji, pracy w klinice internistycznej oraz pracy naukowej na uniwersytecie w Lund.

Relacja Eugeniusza Jacyszyna, księdza katolickiego, zaangażowanego w duszpasterstwo opozyji. Relacja dotyczy życia seminaryjnego w aspekcie stosunku władz Metropolitarnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu do działalności opozycyjnej, poboru kleryków do wojska, mszy celebrowanej przez ks. Stanisława Orzechowskiego przed Zajezdnią autobusową przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu podczas strajku w sierpniu 1980 roku, posługi kapłańskiej świadka w Legnicy, działalności patriotycznej tamtejszego proboszcza, ks. Władysława Jóźkowa.

Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.

Relacja Zbigniewa Kopystyńskiego, pracownika Elwro, członek MKS podczas strajku w Zajezdni nr VII, członka NSZZ "Solidarność", internowanego w stanie wojennym. Relacja dotyczy życia Zbigniewa Kopystyńśkiego, dzieciństwa, przeprowadzki na ziemie zachodnie, edukacji i pracy zawodowej, udziału w 1978 roku w zjeździe Konfederacji Polskiej Niepodległej, strajku w zajezdni przy ulicy Grabiszyńskiej, internowania i pracy w NSZZ Solidarność.

Relacja biograficzna Heleny Boczek dotyczy dzieciństwa, działalności w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Żeńskiej oraz w Kole Gospodyń Wiejskich, wyjazdu na pogrzeb Piłsudskiego, zagłady społeczności żydowskiej w Sorbinie, działalności partyzantów, śmierci brata zamordowanego w Katyniu, życia po wojnie, sytuacji polityczna w PRL-u. Na koniec pani Helena odpowiada na pytania z kwestionariusza.

Relacja Krzysztofa Turkowskiego, opozycjonisty, współpracownika KOR, KSS "KOR" i SKS, współorganizatora strajku we wrocławskiej Zajezdni nr VII przy ul. Grabiszyńskiej, członka Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność”, wiceprezydenta Wrocławia w latach 1990-1994. Relacja dotyczy strajku w Zajezdni nr VII we Wrocławiu, zaangażowania działaczy KOR, roli ich doświadczenia opozycyjnego, charakteru solidarnościowego strajku z Gdańskiem, wsparcia ze strony ważniejszych hierarchów Kościoła katolickiego, druku prasy podziemnej na terenie Zajezdni nr VII, zjednoczenia środowiska opozycyjnego i zakładowego Wrocławia, początków dolnośląskiej „Solidarności”, tworzenia się jej władz, relacji z władzami wojewódzkimi i tzw. „karnawału Solidarności”.

Relacja Jacka Średnickiego, absolwenta Akademii Muzycznej we Wrocławiu, dotyczy edukacji, życia studenckiego, strajków 1980 r. oraz stanu wojennego.

Relacja Jana Waszkiewicza, profesora, współpracownika Komitetu Obrony Robotników oraz KSS "KOR", redaktora "Biuletynu Dolnośląskiego", członka rady programowej Towarzystwa Kursów Naukowych, doradcy strajkowego w Zajezdni MPK nr 7 podczas strajku w 1980 roku, członka prezydium zarządu Regionu Dolny Śląsk i Komisji Krajowej związku, działacza niezależnej Rady Edukacji Narodowej, pierwszego marszałka województwa dolnośląskiego w latach 1998-2001. Relacja dotyczy strajku w Zajezdni nr VII podczas Sierpnia 1980 roku, działalności w Biuletynie Dolnośląskim, rozwoju struktur Solidarności, sposobów działania służb bezpieczeństwa, rozmów jakie przebiegały między opozycją a komunistyczną władzą, struktur Związku Radzieckiego, jego powiązań z przedstawicielami rządu, pierestrojki oraz stanu wojennego.

Relacja Krzysztofa Żurakowskiego, członka NSZZ "Solidarność", elektryka scenicznego w Państwowej Operze we Wrocławiu, pracownika Elektrociepłowni Wrocław oraz miejskich Zakładach Energetycznych. Relacja dotyczy turystyki w czasach PRL, edukacji, pracy zawodowej, służby wojskowej, podróży na Kresy, przygotowań do wypraw górskich i spływów kajakowych, pracy zawodowej i statystowania w filmach fabularnych, działalności w Solidarności, poważnego wypadku przy pracy oraz powodzi w 1997 roku.

Relacja Wiesława Zagórnego, pracownika m.in. PZL Hydral, uczestnika wydarzeń Sierpnia 1980 roku we Wrocławiu. Pierwsza relacja dotyczy strajku w Zajezdni nr 7 we Wrocławiu z perspektywy delegata Zakładów Remontowych Energetyki Wrocław, tworzenia struktur zakładowego związku zawodowego, stanu wojennego, manifestacji ulicznej z 31 sierpnia 1982 roku. Druga relacja dotyczy młodości i doświadczeń szkolnych oraz zawodowych.

Relacja Pelagii Rumińskiej dotyczy życia w przedwojennej Częstochowie, świadek opisuje atmosferę międzywojennego miasta, a także gwiazdy polskiego kina tamtego okresu. W dalszej części relacji świadek mówi o pracy zawodowej po wojnie oraz odpowiada na pytania z kwestionariusza.

Relacja Stanisława Murawskiego, doytczy studiów na Akademii Ekonomicznej, realiów studenckiego życia w okresie PRL, duszpasterstwa akademickiego "Czwórka", łączenia pracy zawodowej z życiem akademickim oraz strajków w sierpniu 1980 r.

Relacja Józefa Palczyńskiego dotyczy życia w przedwojennym Obertynie, II wojny światowej na Kresach, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji powojennego życia, społeczności osób przesiedlownych z Obertyna.

Relacja Zygmunta Łaskarzewskiego, urodzonego na Wołyniu, pracownika fabryki wodomierzy, PKS oraz MPK, uczestnika strajku w Zajezdni nr VII przy ul. Grabiszyńskiej. Relacja dotyczy bombardowań niemieckich i wjazdu wojsk rosyjskich na Wołyń, przymusowowego skierowania do wojska rosyjskiego, ucieczki z bazy w Czelabińsku, ukrywania się przed pogromami ze strony Ukraińców, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, pierwszych wrażeń po przybyciu do zrujnowanego po wojnie Wrocławia, prac zawodowych, strajku we wrocławskiej zajezdni, wezwania na komendę MO po strajku oraz reakcji Wrocławian na strajk.

Relacja biograficzna Marii Kuś. Relacja dotyczy dzieciństwa na pograniczu polsko-niemieckim, II wojny światowej, konieczności dostarczania Niemcom dostaw żywności, wkroczenia do wsi Armii Czerwonej, ukończenia polskiego gimanzjum po wojnie i nauki w Liceum Administracyjno-Handlowym w Rybniku, pracy na stanowisku księgowej, uruchomienia Kopalnii Węgla Kamiennego „Borynia”, strajków w „Boryni” w latach 1980 - 81 oraz pobicia proboszcza Szerokiej - księdza Antoniego Łatko w 1991 roku.

Relacja Elżbiety Bock-Łuczyńskiej pracownika Miejskiego Ośrodka Kultury w Głogowie, dotyczy dzieciństwa, życia studenckiego, przemian społecznych jakie nastąpiły w związku z obaleniem komunizmu w Polsce.

Relacja biograficzna profesora Mieczysława Inglota, historyka literatury, profesora zwyczajnego nauk humanistycznych, specjalizującego się w historii literatury polskiej okresu romantyzmu. Relacja dotyczy historii życia profesora, dzieciństwa spędzonego we Lwowie oraz w Albigowej, lat wojennych, powojennego okresu spędzonego w Krakowie, a następnie we Wrocławiu, edukacji, działaności dziennikarskiej, zatrudnienia w Instytucie Filologii Polskiej po skończonych studiach, środowiska literackiego lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, działaności Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, opozycji solidarnościowej na Uniwersytecie Wrocławskim, historii zwrócenia Synagogi pod Białym Bocianem gminie żydowskiej, relacji między profesorami na Wydziale Polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim, epidemii ospy we Wrocławiu.

Relacja Cecylii Biegańskiej, pracownika Politechniki Wrocławskiej, opozycjonistki, członkini komisji zakładowej NSZZ Solidarność na Politechnice Wrocławskiej, członka Duszpasterstwa Ludzi Pracy.
Relacja dotyczy działalności w Duszpasterstwie Ludzi Pracy przy jezuickiej parafii przy Alei Pracy we Wrocławiu, postaw członków Duszpasterstwa, a także wrocławskich księży, niemieckiej pomocy materialnej dla wrocławian, działaności opozycyjnej, strajku sierpnia '80, zakładanie związków zawodowych na Politechnice Wrocławskiej, pacyfikacji strajku na Politechnice Wrocławskiej, „karnawału Solidarności”, papieskiej pielgrzymki w 1987 roku oraz wizyty Jana Pawła II na grobie ks. Popiełuszki. W relacji pojawiają się też wątki z okresu okupacji niemieckiej i działalności w ruchu oporu.

Dwuczęściowa relacja profesora Andrzeja Wiszniewskiego, profesora nauk technicznych, działacza opozycji, internowanego w Nysie, rektora Politechniki Wrocławskiej w latach 1990-1996 oraz ministra nauki w rządzie Jerzego Buzka. Pierwsza relacja dotyczy krajobrazu powojennego Wrocławia, studiów na wrocławskiej Politechnice i dalszej kariery na tej uczelni, funkcjonowania szkoły wyższej i studentów w ówczesnych realiach politycznych, wydarzeń z marca 1968 roku i studenckiej akcji podczas pochodu 1 maja, powstania Solidarności i wydarzeń na uczelni w tym czasie, strajku okupacyjnego na Politechnice, po wprowadzeniu stanu wojennego, internowania w Nysie i prób zwerbowania działaczy Solidarności do współpracy przez Służbę Bezpieczeństwa, procesu członków komitetu strajkowego Politechniki, zatrzymań i przesłuchań ze względu na działalność opozycyjną, pełnienia funkcji rektora Politechniki, a następnie ministra nauki w rządzie Jerzego Buzka. Druga relacja dotyczy wydarzeń z historii Wrocławia: roku 1956 oraz 1968 na Politechnice Wrocławskiej, strajku na Politechnice w 1981 roku, pełnienia funkcji rektora podczas przemian ustrojowych w Polsce. Na zakończenie, świadek odpowiedział na pytania przygotowanych w ramach kwestionariusza, większość z nich dotyczyła Wrocławia lat powojennych.

Relacja Genowefy Urbanowicz, dotyczy narodzin na Wileńszczyźnie, przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne, edukacji i poznania męża w Rudgierzowicach, przeprowadzki do Gdyni, pracy w elektrowozowni, pracy w rzeźni, a także kursu trychinoskopistki i pracy w laboratorium.

Relacja Zofii Karpińskiej, absolwentki geografii na Uniwersytecie Wrocławskim i wieloletniej pracowniczki Akademii Rolniczej.
Relacja skłąda się z dwóch nagranych rozmów. Relacja dotyczy dzieciństwa w czasie II Wojny Światowej, Wrocławia po II Wojnie Światowej, szkół w powojennym Wrocławiu, pracy w komitecie w okresie stanu wojennego, podróży do Kanady i innych miejsc, podróży statkiem Batory, czasów studenckich, organizacji rajdó uniwersyteckich, epidemii ospy we Wrocławiu.