Portret współczesny Moniki Krupowicz. Monika Krupowicz urodziła się 15 lipca 1923 roku w Janowie. Córka z drugiego małżeństwa. Wywodzi się z rodziny rolniczej. Ojciec pracował w kopalni w Afryce, ale przyjechał do Polski szukać żony. Życie świadka skupiało się wokół rodziny i pracy w gospodarstwie. Drugą wojnę światową spędziła w domu rodzinnym, ukrywając się przed sowietami oraz Niemcami. Zapamiętała mieszkającą w Janowie ludność żydowską, ich sposób bycia, pracy i świętowania oraz utworzenie przez Niemców małego getta w czasie wojny. Nie należała do żadnej organizacji politycznej czy społecznej. Wolny czas spędzała śpiewając w chórze parafialnym.

Portret współczesny Janiny Rokickiej. Józefa Janina Rokicka urodziła się 19.03.1919 r. w Gwoźdźcu, gdzie spędziła dzieciństwo. Jej rodzice prowadzili tam gospodarstwo. Była też harcerką i ukończyła gimnazjum urszulanek w Kołomyi. Następnie rozpoczęła studia historyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1940 r. wyszła za mąż za Czesława Rokickiego, z którym zamieszkała potem na wsi pod Lublinem – w Krężnicy Okrągłej. Po tragicznej śmierci męża w 1945 r. przeniosła się z dwoma synami na Śląsk i przyjęła posadę nauczycielki w Białej Prudnickiej. Na początku lat 50. XX w. przeprowadziła się do Gdańska, gdzie zaczęła nauczać w szkole średniej - Technikum Budowy Okrętów Conradinum. Mieszka w Gdańsku do dziś, należy do Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich i często podczas spotkań w szkołach opowiada młodym ludziom o historii i swoim życiu.

Portret współczesny Alicji Szastyńskiej-Siemon. Alicja Szastyńska-Siemion, ur. 16 kwietnia 1935 w Sztabinie, profesor w Zakładzie Filologii Greckiej Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego, a także dyrektor Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Wiceprezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa
Filologicznego oraz członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN.

Portret współczesny Petro Danyło. Petro Danyło pochodzi z wielodzietnej, bojkowskiej rodziny Petra Danyły i Kateryny z d. Boruta. Urodził się w 1933 r. we wsi Dźwiniacz Górny, leżącej przed wojną w powiecie turczańskim województwa lwowskiego (po II wojnie światowej wieś przestała istnieć). W 1946 r. wraz z rodziną, w ramach wymiany ludności między Polską i USRR, został przesiedlony do Sambora, następnie trafił do Obertyna i osiedlił się na Netrebówce. Po wojnie uczył się w szkole wieczorowej. Służbę w Armii Radzieckiej odbył na początku lat 50. XX w. w Batumi nad Morzem Czarnym, później pracował w kołchozie. Jego siostra wyszła za mąż za Polaka Franciszka Baranieckiego i pod koniec lat 50. XX w. wyjechała z nim na stałe do Polski. Do dziś Petro mieszka w Obertynie.

Portret współczesny Józefy Szczepuły.

Portret współczesny Wiesława Makarewicza. Wiesław Makarewicz, urodzony 13 czerwca 1935 roku w Wilnie. Przesiedlony do Gdańska w roku 1945. Ukończył studia lekarskie na Gdańskim Uniwersytecie Medycznym. Został rektorem, pracował jako redaktor gazety uniwersyteckiej. Autor książki o profesorze Mozołowskim.

Portret współczesny Apolonii Wolskiej. Apolonia Wolska urodziła się w 1919 roku w Kozieńcu gmina Siennica Różana. Rodzice poznali się w majątku u Budnego, po tym jak matka uciekła z Wołynia. Pani Apolonia jest najstarszą z sześciorga rodzeństwa, urodziła się w Kozińcu. Za mąż wyszła w 1938 roku. W sierpniu 1939 r mąż został zmobilizowany, trafia do niewoli i zostaje wywieziony na roboty do Niemiec. Wróci dopiero po 6 latach. W 1940 roku koleżanka Hela Jakubiec werbuje panią Apolonię do „organizacji podziemnej”. Odbyła kilka kursów dla sanitariuszek. W 1940 r ukrywała się u jej rodziców rodzina Żydowska. Ukrywali Kazimierza Kota, zbiega z więzienia gestapo, który w okolicach Lwowa wysadzał pociągi z zaopatrzeniem wroga. W 1945 r. wraca mąż a w 1946 rodzi się pierwszy syn. Miała 3 synów. Jak dzieci dorosły zajmowała się ogrodem i robótkami ręcznymi, angażowała się w prace społeczne.

Portret współczesny Stefanii Obary. Stefania Obara urodziła się 24 stycznia 1921 roku, w podkarpackiej wsi Straszydle. Z powodu śmierci mamy, już w nastoletnim wieku, przejęła wiele obowiązków pani domu. Szybko opuściła dom rodzinny i pracowała w gospodarstwie lekarza z Tyczyna, Ludwika Obary. Wkrótce wyszła za niego za mąż. W czasie wojny małżeństwo należało do Armii Krajowej. Zaraz po wojnie doświadczyło zaś z tego powodu represji ze strony władz komunistycznych. Mąż pani Stefanii został trwale okaleczony w wyniku brutalnych przesłuchań funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Mimo to małżeństwo protestowało w latach 60. XX wieku po decyzji o usunięciu religii ze szkół. Pani Stefania Obara angażowała się w również w działalność „Solidarności”. Opublikowała także kilka książek, m.in. o Armii Krajowej i akcji „Burza” w Tyczynie.

Portret współczesny Jana Glazy. Jan Glaza urodził się w 1923 r. w Osiecznej. Ukończył w Osiecznej szkołę podstawową. Pomagał w gospodarstwie rodzicom. Został przymusowo wcielony do Wehrmachtu w 1942 r. razem z innymi mieszkańcami Pomorza. W czasie służby wojskowej przebywał w Niemczech, Francji i Norwegii. W listopadzie 1945 r. powrócił do domu. Potem poślubił Marię, z którą miał pięcioro dzieci. Pracował w nadleśnictwie Osieczna, a następnie jako majster budowalny na kolei w Smętowie. Nadal mieszka w Osiecznej.

Portret współczesny Anny Glazer. Anna Glazer (z d. Chabowska) urodziła się w 1922 r. w Zwierzyńcu koło Czerska na polskim Pomorzu. Jako dziecko pomagała rodzicom w gospodarstwie. Na początku II wojny światowej została skierowana wraz siostra i bratem na roboty przymusowe. Najpierw skierowano ją do Lisewa na Żuławach, a później do niemieckiego gospodarstwa Erwina Zajdlera w Pszczółkach. W 1945 r. po wkroczeniu Armii Czerwonej wróciła do domu rodzinnego, by chwilę później zacząć pracować jako gospodyni u Teodora Glazera (przyszłego teścia). W 1948 r. wyszła za mąż za Jana Glazera. W tym samym roku przeprowadzili się do Nowego Dworu Gdańskiego, gdzie mąż rozpoczął pracę jako ślusarz w olejarni, a ona zajęła się prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci. W Nowym Dworze gdańskim mieszka do dziś.

Portret współczesny Zofii Wójciak. Zofia Wójciak zd. Bandyk urodziła się 8 maja 1923 r. w Ochotnicy Górnej. Wychowała się w tradycyjnej góralskiej rodzinie. Ukończyła szkołę podstawową w Ochotnicy Górnej, tam też ukończyła kurs robienia koronki klockowej. W okresie wojennym przebywała na terenie rodzinnej miejscowości, była łączniczką w oddziale partyzanckim. Za działalność konspiracyjna została skazana na karę więzienia, którą odbyła w więzieniu Montelupich w Krakowie.
Od okresu przedwojennego dom rodziny Bandyk był miejscem letniskowym, do którego przyjeżdżali goście z Krakowa, Warszawy, Poznania itp. – działał tak do lat dziewięćdziesiątych. W 1946 r. wyszła za mąż za Franciszka Wójciaka, z którym ma ośmioro dzieci.

Portret współczesny Michaliny Terpiłowskiej. Michalina Terpiłowska z domu (Bojarowska), urodziła się w 1919 r. w. Terpiłowiczach. Ukończyła szkołę w Kobryniu, a następnie w Brześciu. Tam też ukończyła roczny kurs szycia i prac domowych w szkole przy ul. Sadowej u pani Olszewskiej. Powróciła do Terpiłowicz w wieku 16 lat. W tym okresie – do 1940 r. podróżowała często do siostry do Tarnopola. Po 1941 r. przeniosła się do Brześcia z mężem, gdzie ten zaczął prace na kolei. W 1945 r. w maju zostali przesiedleni do Chełmna, a po pół roku pojechali za pracą kolejno do Tczewa i Twardej Góry k. Świecia. W 1959 r. powróciła z rodziną do Tczewa. Zajmowała się na co dzień domem i wychowaniem dzieci.

Zlot kombatantów II Samodzielnego Batalionu Miotaczy Ognia, Grudziądz lata 70. XX w. Na zdjęciu: pierwsi od lewej: Franciszek Jakubiak, Ryszard Bohr, prof. U.M.K. w Toruniu

Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Na zdjęciu: studentki podczas zajęć; Kazimiera Rolińska siostra babci Darczyńcy szósta z prawej.

Pielgrzymka papieża Jana Pawła II. Na zdjęciu: uczestnicy polowej mszy św. na torze wyścigów konnych w Partynicach, Wrocław 21.06.1983.

Wiec wyborczy Solidarności na Rynku w Świdnicy, 1 maja 1989. Scena stoi przed wejściem do lokalnego Biura Komitetu Obywatelskiego "Solidarność". Na scenie, od prawej, kandydaci Solidarności do Senatu m.in.: Mieczysław Tarnowski (drugi), Włodzmierz Bojarski (trzeci).

Demonstracja 1 maja 1989. Na zdjęciu: tłum demonstrantów na ul. Kazimierza Wielkiego, Wrocław 1.05.1989.

Pogrzeb Kazimierza Michalczyka (zm. 2.09.1982). Na zdjęciu: kondukt żałobny na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu, 7.09.1982. Kazimierz Michalczyk zmarł w wyniku ran postrzałowych odniesionych podczas pacyfikacji przez ZOMO demonstracji, która odbyła się we Wrocławiu dn. 31.08.1982.

Portret Bożeny Pawłowskiej, uczennicy 4. klasy (ur. 1925 r.).

Portret współczesny Leona Kalety. Leon Kaleta urodził się 1 lutego 1912 roku w Sobowicach, syn rolnika, żołnierz 3. Pułku Piechoty Legionów stacjonującego w okolicach Jarosławia oraz 4. Pułku Piechoty Legionów we wrześniu 1939 roku, nazywany najstarszym kapitanem województwa świętokrzyskiego oraz najstarszym ludowcem, członek Batalionów Chłopskich, organizator Koła Młodzieży „Wici” oraz rolniczej Solidarności w Sobowicach, działacz społeczno-kulturalny. Mieszka w Sobowicach w domu rodzinnym.

Portret współczesny Aleksandry Wodzyńskiej. Aleksandra Wodzyńska urodziła się 25 lutego 1916 roku w Radomiu, w wielodzietnej rodzinie. Skończyła szkołę podstawowa, a następnie trzyletnią szkołę handlową. Jeszcze przed wybuchem wojny podjęła pracę intendentki w żłobku przy zakładach przemysłu tytoniowego w Radomiu. Na tym stanowisku pracowała aż do emerytury.
W 1948 roku wzięła ślub. Jej mąż był kierownikiem odlewni. Nie mieli dzieci. Przez niemal całe życie mieszkała w Radomiu, od kilku lat przebywa w Brańszczyku.

Portret współczesny Zofii Machoń. Zofia Machoń zd. Pawlikowska urodziła się 14 stycznia 1917 r. w Hubie, małej miejscowości w pobliżu Czorsztyna, jako jedna z siedmiorga rodzeństwa. Ukończyła szkołę podstawową. Oboje rodziców przed I wojną światową byli w na emigracji w Ameryce. W wieku 13 lat rozpoczęła pracę na tzw. Służbie, jako pomoc w gospodarstwie. Przed II wojną i wraz z jej początkiem pracowała w Nowym Targu w jednej z żydowskich karczm. W czasie wojny ukrywała się w jednym z gospodarstw w rodzinnej miejscowości Huba. 7 lutego 1945 r. wyszła za mąż za Jana Machonia. Całe życie była gospodynią domową – pracowała kilka lat w Sanatorium Czerwonego Krzyża w Zakopanem – zajmowała się sprzątaniem, wychowała 3 dzieci, obecnie ma 10 wnucząt, 13 prawnucząt, 5 z nich mieszka w Polsce, 5 w Kanadzie i 3 w Stanach Zjednoczonych. Zofia Machoń mieszka w Zakopanem.

Portret współczesny Mariana Samulewskiego.

Portret współczesny Anny Hryhoruk z domu Jacyk. Anna Hryhoruk urodziła się w 1928 r. Pochodzi z ukraińskiej rodziny Petra Jacyka i Tekli z d. Hawkaluk, miała młodszego brata. Jej ojciec zginął w trakcie II wojny światowej jako żołnierz Armii Czerwonej. Była jedną z osób wyznaczonych do wyjazdu na roboty przymusowe do Niemiec, jednak dzięki staraniom matki udało się jej tego uniknąć. Z powodu choroby oczu nie uczęszczała do szkoły. Po wojnie wyszła za mąż i pracowała w obertyńskim kołchozie.

Portret współczesny Dmytro Hryhoruka. Dmytro Hryhoruk urodził się w 1935 r. Pochodzi z ukraińskiej rodziny Mychajła Hryhoruka i Marii z d. Rudnickiej. Naukę rozpoczął w czasie niemieckiej okupacji Galicji, a ukończył już po wojnie. Pracował w Donbasie, a po powrocie do Obertyna zatrudnił się w kołchozie jako kowal. Jego ojciec przed wojną był sympatykiem ruchu komunistycznego, w 1939 r. został deputowanym do Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Ukrainy, a w latach 1939–1941 kierował obertyńskim kołchozem.

Portret współczesny Antoniego Turkiewicza. Antoni Turkiewicz urodził się w Nowej Hucie (dzisiaj Ukraina). Później w wyniku przesiedlenia znalazł się we Wrocławiu. Tu ukończył szkołę podstawową i technikum mechaniczne. Ukończył też AWF. Wieloletni gracz piłki ręcznej, na pozycji kołowego w WKS Śląsk oraz we wrocławskim AZS. Z powodów zdrowotnych przerwał karierę zawodnika i za namową Kazimierza „Kaja” Frąszczaka został trenerem młodzieżówki. Nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 16 we Wrocławiu, z którą zdobywał tytuły Mistrza Polski. Trener młodzieżowej reprezentacji Śląska.

Portret współczesny Antoniego Kakareko. Antoni Kakareko urodził się 28 stycznia 1951 roku w Wilnie. Jego narodziny były wydarzeniem, które uratowało jego rodziców przed zesłaniem na Syberię. Rodzice Pana Kakareko byli aktywnymi działaczami w 8. Oszmiańskiej Brygadzie AK. Pan Antoni przyjechał do Gdańska w roku 1958 wraz z całą rodziną. Udało im się zabrać ze sobą cały majątek. Często odbywali wyprawy sentymentalne w rodzinne strony. Pan Antoni działał aktywnie w harcerstwie, do czego zachęcała go matka. Ukończył studia filozoficzno-teologiczne w Krakowie i Lublinie, oraz historyczne w Gdańsku. Aktywnie działał w Solidarności, przez co stracił pracę w Urzędzie Miejskim. Następnie podjął pracę w Bibliotece Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie pracuje już prawie 40 lat. Oprócz pracy zawodowej Pan Antoni jest zaangażowany w wiele inicjatyw społecznych, m.in. organizuje konkursy biblijne obejmujące zasięgiem cały Gdańsk.

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu: załoga HP "Kędzierzyn" na Odrze, 1957-1959.

Portret współczesny Aleksandra Tarnawskiego. Aleksander Tarnawski ps. „Upłaz”urodził się 8 stycznia 1921 r. w Słocinie, Rzeszów w rodzinie nauczycielskiej, Jan i Maria zd. Bereś. W 1924 r. wraz z rodzicami przenosi się do Gliwic. Absolwent Gimnazjum Państwowego w Chorzowie, które ukończył w 1938 r. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Lwowskiego. We wrześniu 1939 r. przebywału krewnych w Rabce i tam zastaje go wojna. Wówczas nie zostaje zmobilizowany, zaś w tym samym roku przekroczyłgranicę polsko-węgierskąi zostałskierowany do tymczasowego obozu dla uchodźców na Węgrzech. Wraz z końcem 1939 r. przedostaje się do Francji, tam zaś zgłosił się dotam zaś zgłosił się do punktu werbunkowego, co skutkuje przydziałem wojska. W 1940 roku szkolił się w Szkole Podchorążych Piechoty wCamp de Coëtquidan. Stamtąd przedostał się do Wielkiej Brytanii, będąc pod brytyjskim dowództwem został skierowany do Szkoły Podchorążych Broni Pancernej wCrawford.W Wielkiej Brytaniiodbył szereg konspiracyjnych w dywersji i broni pancernej szkoleń,łącznie ze stażem w oddziałach brytyjskich,których konsekwencją byłom.in.zrzut desantowy w 1944 r. z Włoch na placówkę odbiorczą „Kanapa”, położoną koło wsiBaniochakoło Góry Kalwarii podWarszawą.Czas ostatniego roku wojny spędził wWarszawie prowadząc działalnośćw Armii Krajowej, w której to z przydziałów służbowychbrał udział w licznych akcjach. organizował i szkolił patrole dywersyjne, prowadził działania dywersyjne na szlakach komunikacyjnych Inspektoratu.W okresie wojska znany pod ps. „Upłaz”Okres powojenny był dla niego czasem, w którym daleki był od działalnościwojskowej. Po wojnierozpoczął pracą wPolskim Radiuw Warszawie. W 1947 ponawia studiachemiczne na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, ostatecznie kończąc je z tytułem magistra inżyniera chemika.W 1950 r, ożeniła się z Henryką Bartosiewicz. Po raz drugi ożenił się w 1987 r z Elżbietą Kamińską, którąpoznał na uczelni–ma córkę Katarzynę.Całe życie powojenne do dnia dzisiejszego związane jest z Gliwicami.Jego praca zawodowa to działalność naukowa na Politechnice Gliwickiej, na której pracowała jako asystent w Katedrze Chemii Fizycznej(1948–1961), adiunktw Instytucie Metali Nieżelaznych (1961–1963), starszy inżynier laboratoryjny (od 1964 roku –kierownik w Zakładzie Pigmentów) w Instytucie Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach (1963–1990), starszy specjalista tego samego instytutu aż do przejścia na emeryturęw 1994 r.Za swoją działalnośćwojskową został odznaczony m.in.Srebrnym Krzyżem Zasług, a od 2018 r. w randze majora Wojska Polskiego. Obecnie jest ostatnim żyjącym cichociemnym, cichociemni to żołnierzePolskich Sił Zbrojnych desantowani do okupowanej Polski podczas II wojny światowejw celu prowadzenia walki nieregularnej. W związku z tym do dnia dzisiejszego jest uczestnikiemlicznych wydarzeń związanychz upamiętnianiem historii, jak i działaniami wojsk specjalnych m.in.GROM, których, którychSpadochroniarze Armii Krajowej są patronami. W 2014 r. w wieku 93 lat wykonał skok spadochronowy

Portret współczesny Bolesława Gawina. Bolesław Gawina urodził się 12 lipca 1918 roku w Jakubowskich k. Bociek. Dzieciństwo spędził na pracy w gospodarstwie. Ożenił się w czasie okupacji sowieckiej. Za niedostarczenie kontrybucji został osadzony w więzieniu w Bielsku Podlaskim skąd w marcu 1943 roku przetransportowano go do obozu koncentracyjnego w Stuthoffie, gdzie spędził dwa lata. Po wojnie pracował w gospodarstwie. Nie należał do żadnego stowarzyszenia ani organizacji.

Portret współczesny Jadwigii Legierskiej. Jadwiga Legierska urodziła się 27 września 1921 r. w Koniakowie jako jedna z ośmiorga rodzeństwa. Ukończyła szkołę podstawową w Koniakowie i z rodzinną miejscowością jest związana od dzieciństwa. Wyszła za mąż za Franciszka Legierskiego. Całą młodość, życie dorosłe spędziła pracując w domowy gospodarstwie. W latach 70-tych, 80-tych w swoim prywatnym domu przyjmowała grupy kolonijne, oazowe – stanowiło to jedno źródeł dochodu państwa Legierskich.

Portret współczesny Małgorzaty Jerchel. Małgorzata Jerchel urodziła się 26 czerwca 1919 roku w Opolu. Została oddana na wychowanie przez swoją matkę tuż po urodzeniu, do swojej cioci do Katowic, gdzie spędziła całe życie. Ukończyła 7-klasową Publiczną Szkołę Powszechną w Dąbrówce Małej, powiat Katowice. Do momentu zamążpójścia była na tzw. „służbie”. Swoje życie poświęciła wychowaniu ośmiorga dzieci, co w obliczu śmierci jej męża, w jej wieku 44 lat, było głównym jej zadaniem i odpowiedzialnością, również podczas II wojny światowej.

Portret współczesny Janiny Wąsacz. Janina Franciszka Wąsacz urodziła się w Warszawie jako jedyna córka. Ojciec był prawnikiem, mama nie pracował. Po skończonym gimnazjum rozpoczęła pracę w Starachowicach w fabryce samolotów, tak też zastała ją wojna. Okres wojenny spędza w Warszawie, zaś wraz z wybuchem powstania warszawskiego zostaje z rodzicami i mężem Antonim zamknięta w obozie pracy na warszawskim Zieleńcu, następne to: Pruszków, Wrocław i Trzebnica. Po wojnie osiedla się wraz z rodzina w Oleśnicy. Wraz z nakazem pracy męża we Wrocławiu w latach sześćdziesiątych przeprowadzają się do tego miasta i tam mieszka do dnia dzisiejszego. Urodziła dwie córki, ma 3 wnuków i pięcioro prawnuków.

Portret współczesny Anny Łaski. Anna Łaska urodziła się 3 lutego 1930 r. w Kamionce Małej (powiat Kołomyja, województwo stanisławowskie). Była jedynaczką. Jej ojciec był policjantem śledczym w miejscowości Gody-Turka, jej matka zajmowała się wychowywaniem córki i pracą na roli. Po wybuchu II wojny światowej rodzina została rozdzielona. Anna została z matką i dziadkami ze strony matki. W czasie działań wojennych rodzina kilkakrotnie przenosiła się, m.in. pod rumuńską granicę, do Tułowy, do Kołomyi, a docelowo (w 1946 r.) do Oławy. Anna wielokrotnie wracała do miejsca pochodzenia, pierwszy wyjazd miał miejsce w 1956 r. W 1947 r. Anna wyszła za mąż; miała z mężem trójkę dzieci. Mąż zmarł w 1988 r. Obecnie mieszka sama w tym samym domu, w którym rodzina zamieszkała w 1946 r.

Portret współczesny Genowefy Urbanowicz. Skrócony biogram zawierający podstawowe informacje o Świadku Historii
(ok. 500 znaków): Genowefa Urbanowicz urodziła się 02.10.1935r. we wsi Łosza (dzisiejsza Białoruś). W wieku dziesięciu lat, po wojnie, razem z rodzicami zamieszkali we wsi Rudgierzowice, niedaleko Świebodzina, na tzw. terenach odzyskanych. Tam skończyła szkołę i poznała swojego męża- Bolesława. W wieku dwudziestu lat wyszła za mąż. W 1959 r. Razem z rodziną zamieszkała w Gdyni, gdzie najpierw pracowała na kolei, a następnie w rzeźni w laboratorium.

Portret współczesny andrzeja Matulewicza. Urodził się 4 listopada 1940 r. w Wilnie, na Kresach Wschodnich. W latach 1947–1953 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 36 w Gdańsku-Oliwie. W 1954 r. rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. 21 października 1961 r. zawarł związek małżeński z Mirosławą Cebulską, a w 1962 r. urodziła się jego córka Jolanta. Zawodowo był związany z Gdańskim Urzędem Morskim w Gdyni, a w 2008 r. przeszedł na emeryturę.

Portret współczesny Franciszka Drobnego. Franciszek Drobny, urodzony 1 kwietnia 1922 roku w Gorzyczkach. W czasie wojny oraz krótko po niej pracował w kopalni. Po wojnie przyjechał do Bytomia, by podjąć naukę w technikum. Otrzymał nakaz pracy w szkolnictwie. Studiował fizykę w Katowicach, później w Opolu. Przez wiele lat pracował w szkolnictwie jako nauczyciel fizyki oraz nauczyciel zawodu. W Bytomiu mieszka do dziś.

Portret współeczesny Pelagii Rumińskiej. Pelagia Rumińska (z domu Witkowska) urodziła się 20 grudnia 1917 roku w Częstochowie. Jej rodzice prowadzili gospodarstwo, a także sklep spożywczy. Ojciec świadka pracował również w fabryce „Częstochowianka”. Pani Pelagia łączyła liczne obowiązki domowe ze szkolnymi. Jak sama jednak wspomina - w domu niczego jej nie brakowało. Znajdowała czas na wyjścia do kina i udzielała się w harcerstwie. W 1939 roku wyszła za mąż za żandarma Wojska Polskiego. Całe życie związana jest z Częstochową. Tam też po wojnie pracowała jako przedszkolanka.

Portret współczesny Zbigniewa Domosławskiego. Zbigniew Domosławski, urodzony w 1922 r. w Kopyczyńcach (dzisiejsza Ukraina). Ukończył gimnazjum we Lwowie i Akademię Medyczną we Wrocławiu (1952). Profesor dr hab, n. med. o specjalizacjach: kardiologia, historia medycyny i medycyna sportowa. Major Wojska Polskiego. Autor licznych publikacji o charakterze medycznym i historycznym (m.in. wspomnienia). Wielokrotnie odznaczany orderami państwowymi.

Portret współczesny Marii Kawińskiej.

Portret współczesny Eugenii Krzywkowskiej.

Miejsce pamięci w Katyniu, 27.06.1988.

Zakończenie roku szkolnego 1961/1962 w szkole podstawowej w Zwróconej. Klasa VII z nauczycielkami m.in.: Stanisławą Siekańską, kierowniczką (pierwszy rząd, w środku) i Teresą Gabrysz (pierwszy rząd, druga z prawej).

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu: kpt. Władysław Stypczyński na pokładzie statku szkoleniowego MSS "Małgorzata Fornalska" na rzece Warcie, w okolicach Międzychodu, 1959.

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim we Wrocławiu. Na zdjęciu: kolumna demonstrantów schodzi z pl. Grunwaldzkiego na ul. Piastowską, w tle akademik "Dwudziestolatka".

Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Tableau grupy pierwszych absolwentów fotografia wykonana w latach 70. XX w..

Relacja księdza rzymskokatolickiego pracującego na terenie archidiecezji wrocławskiej dot. osoby kard. Bolesława Kominka oraz okoliczności i konsekwencji wystosowania Orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich. Zakres chronologiczny: lata 60. i 70. XX w.   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Katowice (woj. śląskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Szczecin (woj. zachodniopomorskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Rzym (Włochy), Świnoujście (woj. zachodniopomorskie), Hamburg (Niemcy), Koln (Niemcy), Nowa Ruda (woj. dolnośląskie), Zgorzelec (woj. dolnośląskie), Świeżew, Siechnice (pow. wrocławski, woj. dolnośląskie), Chojnów (pow. legnicki, woj. dolnośląskie)

Arkadiusz Chlebcewicz za kierownicą lekkiego pojazdu wielozadaniowego Sd. Kfz. 2, II poł. lat 30. XX w.

Demonstracja 1 maja 1989. Na zdjęciu: kordon milicyjny na ul. Kazimierza Wielkiego skrzyżowanie z ul. Eugeniusza Gepperta; widoczne samochody milicyjne: Nysa 522 (po lewej) i transportowy Star, Wrocław 1.05.1989.

Relacja żołnierza Armii Krajowej i Szarych Szeregów, powstanki warszawskiej, dotycząca jej przeżyć wojennych, organizacji życia po wojnie, tworzenia się struktur akademickich we Wrocławiu, zaangażowania jej rodziny w NSZZ "Solidarność" i Arcybiskupi Komitet Charytatywny, a po 1989 r. działalności organizacji kombatanckich.   Zakres chronologiczny: 1944-2011   Miejsca wydarzeń: Warszawa (woj. mazowieckie), Pruszków (woj. mazowieckie), Irządze (pow. zawierciański, woj. śląskie), Witów (pow. zawierciański, woj. śląskie), Syców (pow. oleśnicki, woj. dolnośląskie), Wrocław (woj. dolnośląskie),  Kielce (woj. świętokrzyskie)

Technikum Ekonomiczne nr 1 we Wrocławiu. Na zdjęciu: klasa i grono pedagogiczne przed bydynkiem szkolnym przy ul. Worcella we Wrocławiu; nauczyciele, ostatni rząd, od lewej: 1. Kazimiera Rolińska (WF), 6. p. Pogonowski (PO), 9. p. Sapeta.

Spotkanie opłatkowe. Na zdjęciu: Konrad Margolt członek Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych (drugi z prawej) oraz ks. kard. Henryk Gulbinowicz, Wrocław pocz. XXI w.

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim we Wrocławiu. Na zdjęciu: kolumna milicyjnych wozów bojowych (na pierwszym planie samochód terenowy UAZ i transporter opancerzony) przy skrzyżowaniu z ul. Piastowską.

Nauczycielka Teresa Gabrysz z uczniami ze szkoły podstawowej w Zwróconej, zakończenie roku szkolnego 1961/1962.

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu: załoga statku szkoleniowego MSS "Małgorzata Fornalska": kpt. Władysław Stypczyński (z prawej) oraz bosman Marian Szwarc, Poznań 1959.

Emilia i Kazimierz Grabowsy (jako narzeczeni) przyszli rodzice Bożeny - darczyńcy, Wiedeń 1915.

Demonstracja 1 maja 1989. Na zdjęciu: demonstranci na ul. Kaziemierza Wielkiego skrzyżowanie z ul. Eugeniusza Gepperta, Wrocław 1.05.1989.

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim we Wrocławiu. Na zdjęciu: milicyjna polewaczka przy skrzyżowaniu z ul. Piastowską.

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu: kpt. Władysław Stypczyński na tle swojego statku MSS "Małgorzata Fornalska" zacumowanego w porcie w Cigacicach, 1959.

Spotkanie opłatkowe. Na zdjęciu: ks. kard. Henryk Gulbinowicz wita się z Konradem Margoltem członkiem Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, Wrocław pocz. XXI w.

Demonstracja 1 maja 1989. Na zdjęciu: demonstranci na ul. Kazimierza Wielkiego na wysokości budynku narożnego usytuowanego pomiędzy ul. Kazimierza Wlk., a ul. Stanisława Leszczyńskiego; na pierwszym planie milicyjna Nysa 522, Wrocław 1.05.1989.

Nauczycielki ze szkoły podstawowej w Zwróconej, zakonczenie roku szkolnego 1961/1962. Teresa Gabrysz (pierwsza z prawej), kierowniczka, Stanisława Siekańska (stoi w środku).

Relacja przewodniczącej oddziału żarskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce dot. losów jej rodziny podczas II wojny światowej, życia na ziemiach zachodnich po 1945 r. oraz funkcjonowania społeczności żydowskiej w Nowej Soli, Żarach i Wrocławiu.   Zakres chronologiczny: 1941-2011   Miejsca wydarzeń: Czelabińsk (Rosja), Przemków (pow. polkowicki, woj. dolnośląskie), Nowa Sól (woj. lubuskie), Żary (woj. lubuskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Ostrołęka (woj. mazowieckie), Bolków (pow. jaworski, woj. dolnośląskie), Legnica (woj. dolnośląskie)

Uczniowie klasy I szkoły podstawowej w Zwróconej (pow. ząbkowicki, woj, dolnośląskie) z nauczycielką i kierowniczką szkoły, Stanisławą Siekańską, zakończenie roku szkolnego 1961/1962.

Demonstracja 1 maja 1989. Na zdjęciu: grupa milicjantów i pojedynczy demonstranci na ul. Kazimierza Wielkiego skrzyżowanie z ul. Eugeniusza Gepperta, Wrocław 1.05.1989.

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu:  statek szkoleniowy MSS "Małgorzata Fornalska" w porcie w Cigacicach, 1959.

Teofil Niedziewicz (pierwszy z prawej) i jego żona Kazimiera (druga z lewej) w towarzystwie znajomych na ganku wynajętego domu w Delatynie, II poł. lat 30. XX w. W latach 1935-1939 Teofil Niedziewicz pracował w Sądzie Grodzkim w Delatynie.

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim we Wrocławiu. Na zdjęciu: kolumna demonstrantów.

Demonstracja 1 maja 1989. Na zdjęciu: kordon milicyjny na ul. Kazimierza Wielkiego skrzyżowanie z ul. Nowotki, dziś Krupnicza, Wrocław 1.05.1989.

Poczet sztandarowy. Na zdjęciu: Konrad Margolt członek Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych (drugi z lewej). Po lewej sztandar Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych Koło Wroclaw-Pilczyce.

Uczniowie klasy IV szkoły podstawowej w Zwróconej z nauczycielką, p. Teresą Gabrysz, zakończenie roku szkolnego 1961/1962.

Teofil Niedziewicz (pierwszy z prawej) i jego żona Kazimiera (z lewej) w towarzystwie znajomego, Delatyn II poł. lat 30. XX w. W latach 1935-1939 Teofil Niedziewicz pracował w Sądzie Grodzkim w Delatynie.

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu: załoga statku szkoleniowego MSS "Małgorzata Fornalska": z preawej: kpt. Władysław Stypczyński, wychowawca p. Kusyk oraz bosman Marian Szwarc, Poznań 1959.

Nauczycielki ze szkoły podstawowej w Zwróconej. Zdjęcie wykonane przy okazji uroczystości zakończenia roku szkolnego, lata 60. XX w. N/z: Teresa Gabrysz (druga z prawej) oraz Stanisława Siekańska, kierowniczka szkoły (druga z lewej).

Poczty sztandarowe. Na zdjęciu: ks. kard. Henryk Gulbinowicz w towarzystwie pocztów sztandarowych organizacji kombatanckich we wnętrzu Kościoła Garnizonowego pw. św. Elżbiety we Wrocławiu; Konrad Margolt członek Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych (vis a vis hierarchy, bez szarfy), pocz. XXI w.

Portret wizytowy Józefa Grabowskiego dziadka Bożeny Pawłowskiej - darczyńcy, lata 80.-90. XIX w.

Teofil Niedziewicz i jego żona Kazimiera (pierwsi z lewej) z synem Jerzym (malec w czapce) w towarzystwie znajomych, Delatyn II poł. lat 30. XX w. W latach 1935-1939 Teofil Niedziewicz pracował w Sądzie Grodzkim w Delatynie.

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu: młodzi marynarze; drugi z lewej Władysław Stypczyński, Wrocław 20.09.1953.

Msza św. w Zajezdni tramwajowej nr 2 przy ul. Słowiańskiej. Na zdjęciu: uczestnicy mszy św. celebrowanej na terenie zajezdni podczas strajku, Wrocław  26.08.1980.

Poczty sztandarowe. Na zdjęciu: poczty sztandarowe organizacji kombatanckich we wnętrzu Kościoła Garnizonowego pw. św. Elżbiety we Wrocławiu; Konrad Margolt członek Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych (trzeci z prawej), pocz. XXI w.

Msza św. w Zajezdni tramwajowej nr 2 przy ul. Słowiańskiej. Na zdjęciu: ludzie przed wejściem na teren strajkującej zajezdni, Wrocław 26.08.1980.

Teofil Niedziewicz i jego żona Kazimiera z synem Jerzym, Delatyn II poł. lat 30. XX w. W latach 1935-1939 Teofil Niedziewicz pracował w Sądzie Grodzkim w Delatynie.

Portret Józefa Grabowskiego ur. ok. 1860 r.; dziadek Bożeny Pawłowskiej - darczyńcy, ok. 1910-1925.

Uczniowie klasy II szkoły podstawowej w Zwróconej z nauczycielką Teresą Gabrysz, zakończenie roku szkolnego, lata 60. XXw.

Żegluga śródlądowa. Na zdjęciu: holownik parowy na zimowisku w porcie w Nowej Soli, 1957.

Msza św. w Zajezdni tramwajowej nr 2 przy ul. Słowiańskiej. Na zdjęciu: ludzie przed wejściem na teren strajkującej zajezdni, Wrocław 26.08.1980.