Rodzina Ireny Szpindor w Anglii, gdzie trafiła po wojnie po pobycie w obozie dla uchodźców w Tengeru (Tanzania).

Zygmunt Łaskarzewski, pracownik zajezdni autobusowej nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej, stoi przy świeżo wmurowanej tablicy upamiętniającej strajk w sierpniu 1980 r.; widoczne kwiaty złożone pod tablicą podczas uroczystości wmurowania.

Teresa Ślusarek (w jasnej sukni) z koleżanką na tle ruin we Wrocławiu

Portret zbiorowy uczennic Państwowej Szkoły Położnych we Wrocławiu przy ul. Jaworowej 6; u dołu, na oryginalnym zdjęciu, dopisane flamastrem miejsce i data: Wrocław 14. IV. 48 r.

Portret zbiorowy uczennic Państwowej Szkoły Położnych we Wrocławiu wraz z niezidentyfikowanymi nauczycielami; w dolnym rzędzie w czepkuTeresa Ślusarek

Portret zbiorowy uczennic Państwowej Szkoły Położnych we Wrocławiu wraz z niezidentyfikowanymi nauczycielami; w dolnym rzędzie w czepkuTeresa Ślusarek

Grupa 6 uczennic Państwowej Szkoły Położnych we Wrocławiu na tle ruin; pierwsza od prawej Teresa Ślusarek

Portret Współczesny Świadka Historii

Portret zbiorowy uczennic Państwowej Szkoły Położnych we Wrocławiu przy ul. Jaworowej 6

Portret współczesny świadka historii

Uroczystość w Korpusie Kadetów nr 2 w Rawiczu. Kadeci stoją na placu ćwiczeń w sześciu dwuszeregach, przed nimi dowódca z szablą, obok nich orkiestra; na drugim planie budynki Korpusu. W 1936 r. połączono Korpus Kadetów nr 3 w Rawiczu z Korpusem Kadetów nr 2 w Chełmnie, tworząc jeden Korpus Kadetów nr 2 im. Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza. Korpus Kadetów nr 1 znajdował się we Lwowie.

Trzech kadetów stoi w bramie wejściowej na teren Korpusu Kadetów nr 2 im. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza, zdjęcie zrobiono w zimie, widoczne pokrycie śniegiem. W 1936 r. połączono Korpus Kadetów nr 3 w Rawiczu z Korpusem Kadetów nr 2 w Chełmnie, tworząc jeden Korpus Kadetów nr 2 im. Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza. Korpus Kadetów nr 1 znajdował się we Lwowie.

Portret Współczesny Świadka Historii  

Grupa dzieci z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru wraz z opiekunką przy drzewie nieustalonej nazwy.

[Dwoje dzieci przy drzewiastej papai, z tyłu przy szopie stoją dwie kobiety - w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru; kobieta z prawej strony jest krewną Ireny Szpindor, chłopiec widoczny na zdjęciu, Adaś, jest adoptowanym przez rodzinę I. Szpindor; na odwrocie zdjęcia notatka:] Tengeru 1947. Koło kuchenki w ogródku naszym. Dzieci wspinają się po smaczne owoce zwane papajami. Drzewo to jest własnego chowu, które owocuje już w 9tym miesiącu. W tyle ja stoję i nasza służąca.

Portret zbiorowy: 5 dzieci i 6 opiekunek z sierocińca w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru; kobiety pierwsza i druga od lewej należą do rodziny Ireny Szpindor; wśród dzieci drugi od lewej zaadoptowany przez rodzinę I. Szpindor chłopiec o imieniu Adaś. Na podstawie relacji I. Szpindor i podpisów na zdjęciach trudno jednoznacznie stwierdzić która z kobiet jest matką I. Szpindor.

[Dwie kobiety z grupką szczeniaków przy zabudowaniach w Kongei; kobieta z prawej należy do rodziny Ireny Szpindor, kobieta z lewej, niejaka Köstlieh, jest właścicielką pensjonatu w Kongei; na odwrocie zdjęcia napis:] Kongei 1947. Znowu właścicielka ze mną przy tych samych pieskach. Ona sama urodziła się w Afryce, ale ojciec jej, który już nie żyje pochodził z Katowic, mówi lepiej po ang. ale chętnie chociaż słabiej mówi po niem. Kongei - miejscowość w północno-wschodniej Tanzanii, u podnóża gór Usambara.

[Dwie kobiety na podwórzu bawią się z grupą szczeniaków, w tle długi, parterowy dom z podcieniami i poddaszem; stojąca kobieta należy do rodziny Ireny Szpindor; na odwrocie zdjęcia napis:] Kongei 1947. Wypoczynkowy dom w którym spędzam urlop. Koło mnie gospodyni i właścicielka pensjonatu P. Köstliech, z którą rozmawiam po niemiecku, a wtedy zaniedbuję angielski język, którym narazie [!] nie b. mocno władamy. Kongei - miejscowość w północno-wschodniej Tanzanii, u podnóża gór Usambara.

Dwoje dzieci z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru w strojach ludowych, być może przeznaczonych do odegrania przedstawienia teatralnego; w tle zabudowania.

Dwoje dzieci z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru w strojach przeznaczonych do odegrania przedstawienia teatralnego; w tle zabudowania i niewyraźny kontur góry, być może Meru.

Troje dzieci i dwie opiekunki z sierocińca w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru, stojący na drodze przy drogowskazie z napisami "KONGEI / CARE" oraz "MOMBO"; w tle wzniesienie; jednym z dzieci jest zaadoptowany przez rodzinę Ireny Szpindor Adaś. Mombo - miejscowość w północno-wschodniej Tanzanii, u podnóża gór Usambara; Kongei - dziś mieści się tam szkoła, w czasie wojny zapewne ochronka.

[Portret zbiorowy czterech spokrewnionych kobiet przed chatami w obozie dla uchodźców w Tengeru. Na odwrocie zdjęcia notatka] Tengeru 1947 Rodzina koło domku w którym mieszkamy zajmuję 3 takie domki. W jednym ja śpię i mała Janka, która jest na innych zdjęciach, w drugim Wila [Wilhelmina], Babcia [Grosicka] i druga mała Janka, która w tej chwili wybiegła się bawić w 3cim Grażyna i Adaś i w tym mieści się jadalnia. A Zosia -/ [w prawym górnym rogu nieczytelny dopisek]

Dzieci z sierocińca w obozie polskich uchodźców w Tengeru wykonują przedstawienie teatralne w strojach szytych przez opiekunki.

Dzieci z sierocińca w obozie polskich uchodźców w Tengeru wykonują przedstawienie teatralne w strojach szytych przez opiekunki.

Dzieci z sierocińca w obozie polskich uchodźców w Tengeru wykonują przedstawienie teatralne w strojach szytych przez opiekunki.

Grupa opiekunek dzieci z sierocińca w polskim obozie dla uchodźców w Tengeru wraz z dwójką dzieci; od prawej stoją 3 członkinie rodziny Ireny Szpindor, starsza kobieta w środku jest teściową jednej z nich; rodzina ta zaadoptowała widoczne na zdjęciu dzieci.

Grupa opiekunek dzieci z sierocińca w polskim obozie dla uchodźców w Tengeru wraz z dwójką dzieci; pierwsza i druga z lewej oraz pierwsza z prawej należały do rodziny Ireny Szpindor, która to rodzina zaadoptowała chłopca widocznego na zdjęciu.

Dzieci z sierocińca w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru w strojach harcerskich podczas zabawy.

Dwóch mężczyzn i chłopiec bawią się z małym lwem. Zdjęcie wykonano najprawdopodobniej w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru. Chłopcem jest niejaki Adam, zaadoptowany w trakcie podróży z Kazachstanu do Afryki przez rodzinę Ireny Szpindor. Jednym z mężczyz być może jest wuj I. Szpindor, Leopold Schmidt.

Halina Kozdroń (z lewej) z towarzyszką i małpą w niezidentyfikowanym miejscu, prawdopodobnie we Wrocławiu. Halina Kozdroń w czasie II Wojny Światowej przebywała w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru (Afryka) - stamtąd prawdopodobnie pochodzi małpka.

Grupa 8 osób podczas spaceru na Wzgórzu Polskim - widok od strony ulicy Szerokiej (dziś J. E. Purkyniego). W pierwszym rzędzie druga od prawej Halina Kozdroń.

Trójka osób na brzegu Odry w centrum Wrocławia (dzisiejszy Bulwar Xawerego Dunikowskiego), pierwsza z prawej Halina Kozdroń; w tle częściowow widoczna katedra św. Jana Chrzciciela.

Grupka osób na brzegu dzisiejszej Zatoki Gondol we Wrocławiu, trzecia od prawej Halina Kozdroń; w tle widać kładkę nad wejściem do zatoki i zabudowania w rejonie ul. Św. Józefa.

Halina Kozdroń (z lewej) z towarzyszką na bulwarze nad Odrą (dziś Bulwar Xawerego Dunikowskiego); w tle katedra pw. św. Jana Chrzciciela i budynek kurii archidiecezji wrocławskiej.

Ośmioro młodych ludzi podczas spaceru w centrum miasta, na lewym brzegu Odry (dziś Bulwar Xawerego Dunikowskiego), pierwsza od prawej Halina Kozdroń; w tle panorama Wyspy Piasek z kościołem Najświętszej Marii Panny i fragment Ostrowa Tumskiego z zabudowaniami kurii.

Grupka osób na gruzowisku niezidentyfikowanego budynku we Wrocławiu; druga od lewej Halina Kozdroń. Halina Kozdroń przyjechała do Wrocławia via Łódź pod koniec lat 40. XX w. z obozu dla uchodźców polskich w Tengeru (Afryka).

Leokadia Kozdroń (z d. Bąkała) z siostrą w niezidentyfikowanym wnętrzu.

Polscy uchodźcy z obozu w Tengeru wyruszają w podróż powrotną do Polski na niezidentyfikowanej stacji w Afryce; pierwsza od prawej Halina Kozdroń.

Popiersie starszej kobiety, prababki Ewy Sudoł-Kozłowskiej, babki Haliny Kozdroń, w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru, przybyłych tam z terenów ZSRR po układzie Sikorski-Majski.

Portret zbiorowy grupki osób spośród polskich uchodźców, przybyłych do Afryki z terenów ZSRR po układzie Sikorski-Majski; za nimi charakterystyczne drzewo; pierwsza od prawej Leokadia Kozdroń, chłopiec w czapce to Jerzy Kozdroń.

Portret zbiorowy grupki osób spośród polskich uchodźców, przybyłych do Afryki z terenów ZSRR po układzie Sikorski-Majski; trzecia od lewej Leokadia Kozdroń, czwarta od lewej Halina Kozdroń; chłopiec w czapce to Andrzej Kozdroń.

Pracownice piekarni zorganizowanej w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru, wraz z niezidentyfikowanym mężczyzną, przy ławie zastawionej wypieczonymi chlebami; pierwsza od prawej Leokadia Kozdroń.

Kościół w okolicach obozu dla polskich uchodźców w Tengeru

Halina Kozdroń przed niezidentyfikowanym kościołem w okolicach Tengeru.

Portret zbiorowy - rodzina Kozdroń pomiędzy chatami obozu dla polskich uchodźców w Tengeru, stoją od lewej: Andrzej, Leokadia (matka) i Halina; siedzi teściowa Leokadii Kozdroń, nieznanego imienia. Zdjęcie wysłane mężowi Leokadii Kozdroń przebywającemu w Polsce. Na odwrocie napis: "Ażebyś sobie nas przypomniał. Zasyłam Ci naszą rodzinę. Tengeru 25. XI 1946"

Portret zbiorowy - dziewczynki spośród polskich uchodźcow w Tengeru wraz z dwoma duszpasterzami - z lewej ksiądz doktor Jan Śliwowski (proboszcz osiedla), z prawej ksiądz kanonik Piotr Rogiński. Wśród dziewczynek pierwsza z prawej - Halina Kozdroń.

Portret zbiorowy czwórki zakonnic, prawdopodobnie z zakonu nazaretanek, obecnych w obozie dla polskich uchodźców w Tengeru. Pierwsza z lewej u góry siostra Maria Bronig (lub: Bronia). Z relacji świadek nie wynika jasno, czy były to zakonnice obecne w Afryce na misji, czy przybyłe wraz z uchodźcami wywiezionymi na Syberię (w 1941 r. wywieziona z Wilna siostry nazaretanki z domów wileńskiego i grodzieńskiego)

Portret zbiorowy polskich skautek z obozu dla polskich uchodźców w Tengeru. W środku siedzą opiekunki. Zdjęcie wykonano w niezidentyfikowanej lokalizacji.

Portret grupowy polskich dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej w obozie polskich uchodźców w Tengeru. Dzieci trzymają wizerunki Matki Boskiej Ostrobramskiej. Pomiędzy dziećmi kapłan w komży, birecie i ze stułą. W tle ceglany, kryty trzciną kościół pw. św. Andrzeja Boboli oraz chaty obozu.

Wrocławianie przy pracy podczas czynu społecznego.

Wrocławianie przy pracy podczas czynu społecznego.

Mężczyźni na moście Szczytnickim. Widok w stronę placu Grunwaldzkiego.

Budynek Liceum Administracji Gospodarczej przy ulicy komuny Paryskiej. Zbudowany w latach 1876-1877 na podstawie projektu Roberta Mende. Dziś miesci się w nim Szkoła Podstawowa nr 2 im. majora Henryka Sucharskiego.

Portret współczesny świadka historii

Pracownicy Urzędu Wojewódzkiego na pochodzie pierwszomajowym.

Pracownicy Urzędu Wojewódzkiego na pochodzie pierwszomajowym, prawdopodobnie na placu Wolności.

W tle Most Grunwaldzki, po prawej stronie kamienica wyburzona w latach 60.

W dowód wierności i miłości ofiaruje swoją podobiznę Najukochańszej Żoneczce - Staszek. Stanisław Duchaczek prawdopodobnie Rembertów.

Oczekiwany przez 4 godziny przyjazd arcybiskupa Gulbinowicza.

Zdjęcie klasowe, klasy III Szkoły Podstawowej w Zalipiu Dolnym (dziś Platerówka). Szkoła obecnie pod patronatem Emilii Plater. Nazwiska uczniów umieszczone są na odwrocie zdjęcia.

Na mostku w Platerówce: Katarzyna z synem Antonim i córką Lucyną oraz siostra - Józefa Machalska z synem Markiem.

Maliczkowice koło Lwowa. Stanisław i Katarzyna obok stodoły.

Stoją z rowerami: Stanisław Duchaczek po lewej, Leon Szałęga po prawej stronie.

I komunia syna Antoniego. Stoją: Katarzyna i Stanisław z córką Czesławą i synem Antonim. Siedzą: Mama Paulina Duchaczek z najmłodszą córką Lucyną i mama Tekla Malicka.

Holandia, Breda - Paulina Duchaczek z synem Stanisławem na grobie syna i brata Jana (lotnika 300 dywizjonu RAF).

Katarzyna i Stanisław Duchaczkowie - 60. rocznica ślubu. Kościół NMP w Platerówce.

Stanisław Duchaczek, Jan Kucharczyk i Helena Schwarc na wycieczce we Wrocławiu.

Kościółek odrestaurowany wspólnie z prawosławnymi. [Na zdjęciu Stanisław Duchaczek z córką Czesławą i księdzem Walentym Szałęgą]

niemiecki pojazd wojskowy z czasu II wojny światowej Kleines Kettenkraftrad Typ HK 101 (powszechnie zwany Kettenkrad; w Wehrmachcie oznaczony jako Sonderkraftfahrzeug 2, w skrócie Sd.Kfz. 2)

Krzysztof Bruczkowski, profesor Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, w otoczeniu swoich studentek.

Od lewej: Krzysztof Bruczkowski, prorektor Akademii Muzycznej, Jerzy Mrozik, rektor Akademii Muzycznej oraz N. N. w togach rektorskich, stoją w korytarzu gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego, za nimi wejście do Auli Leopoldina.

Krzysztof Bruczkowski, prorektor ds. dydaktyczno-naukowych Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, w todze rektorskiej i birecie, w łańcuchu rektorskim na szyi, wygłasza odczyt w niezidentyfikowanym wnętrzu, prawdopodobnie na Akademii Muzycznej; obok siedzi prof. Jerzy Mrozik, rektor uczelni w l. 1995-2002.

Kwartet smyczkowy "Varsovia" daje koncert dla królowej Hiszpanii Zofii prawdopodobnie w Palacio de la Zarzuela w Madrycie; muzycy siedzą w klasycystycznej sali przed pulpitami na podwyższeniu okrytym wzorzystym dywanem, w tle niezidentyfikowana statua, na ścianie kilim z niezidentyfikowanym herbem; od lewej:  Krzysztof Bruczkowski, Bronisław Bruczkowski, Wojciech Walasek, Artur Paciorkiewicz.

Członkowie kwartetu smyczkowego "Varsovia" wręczają królowej Hiszpanii Zofii niezidentyfikowane pamiątki, prawdopodobnie w Palacio de la Zarzuela w Madrycie; od lewej: królowa Zofia (Sophia Margarethe Victoria Frederika von Schleswig-Holstein-Sönderborg-Glücksburg), Bronisław Bruczkowski, Artur Paciorkiewicz, Wojciech Walasek, Krzysztof Bruczkowski.

Członkowie kwartetu smyczkowego "Varsovia" wraz z Krzysztofem Pendereckim w niezidentyfikowanej sali koncertowej; od lewej: Bronisław Bruczkowski, Artur Paciorkiewicz, Krzysztof Penderecki, N. N., Krzysztof Bruczkowski, Wojciech Walasek.

Członkowie kwartetu smyczkowego "Varsovia" wraz z Krzysztofem Pendereckim w niezidentyfikowanym wnętrzu; od lewej Artur Paciorkiewicz, Wojciech Walasek, Krzysztof Penderecki, Krzysztof Bruczkowski, Bronisław Bruczkowski.

Kwartet smyczkowy "Varsovia" podczas występu w niezidentyfikowanym miejscu; od lewej: Wojciech Walasek (wiolonczela), Bronisław Bruczkowski (I skrzypce), Krzysztof Bruczkowski (II skrzypce), Artur Paciorkiewicz (altówka), N. N. (gospodarz miejsca?); muzycy stoją we wnętrzu murowanego pomieszczenia, pod ścianami stoją krzesła, na ścianach obrazy.

Członkowie kwartetu smyczkowego "Varsovia" na ulicy w Warszawie; od lewej: Bronisław Bruczkowski, Artur Paciorkiewicz, Wojciech Walasek, Krzysztof Bruczkowski; w tle zaparkowane samochody i napis "Sofia".

Portret zbiorowy muzyków kwartetu smyczkowego "Varsovia"; od lewej: Wojciech Walasek (wiolonczela), Krzysztof Bruczkowski (II skrzypce), Bronisław Bruczkowski (I skrzypce), Artur Paciorkiewicz (altówka).

Portret zbiorowy członków kwartetu smyczkowego "Varsovia" w Londynie; u góry od lewej Bronisław Bruczkowski (I skrzypce), Krzysztof Bruczkowski (II skrzypce); u dołu od lewej Wojciech Walasek (wiolonczela), Artur Paciorkiewicz (altówka); w tle za muzykami na ścianie słabo czytelny napis "Wigmore Hall".

Krzysztof Bruczkowski przyjmuje gratulacje podczas festiwalu poświęconego Henrykowi Wieniawskiemu (dziś: Festiwal im. Henryka Wieniawskiego) w Szczawnie Zdroju; wokół niego siedzą członkowie orkiestry, muzycy znajdują się na scenie, w tle plansza z portretem H. Wieniawskiego i napisem: Szczawno Zdrój 1976; koncert odbył się prawdopodobnie w budynku pijalni wód, gdyż Tetar Zdrojowy był w tym czasie w remoncie.

Kwartet smyczkowy; pierwszy z prawej Krzysztof Bruczkowski.

Kwartet smyczkowy; pierwszy z lewej Krzysztof Bruczkowski.

Portret Krzysztofa Bruczkowskiego, profesora Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, z lat młodzieńczych, podczas gry na skrzypcach.

Josyf Brelyk, brat Rozalii Maciupy, wywieziony w 1946 r. z Wańkowej (pow. leski, woj. podkarpackie) do ZSRR, z rodziną na Syberii; obok Josyfa Brelyka stoi jego żona, siedzą teściowa i siostra żony. Josyf Brelyk początkowo przebywał na Syberii, później pozwolono mu wyjechać do Ukraińskiej SRR.

Josyf Brelyk, brat Rozalii Maciupy, przesiedlony w 1946 r. z Wańkowej (pow. leski, woj. podkarpackie) na Syberię (okolice Irkucka), przed chatą syberyjską. Josyf Brelyk początkowo przebywał na Syberii, później pozwolono mu wyjechać do Ukraińskiej SRR.

Portret brata Rozalii Maciupy, Josyfa Brelyka, wysiedlonego do ZSRR ze wsi Wańkowa (pow. leski, woj. podkarpackie) w 1946 r., prawdopodobnie z żoną. Josyf Brelyk początkowo przebywał na Syberii, później pozwolono mu wyjechać do Ukraińskiej SRR.

Procesja podczas odpustu (praznyk) w grekokatolickiej parafii w Białym Borze, na pierwszym planie wierni zwróceni tyłem do obiektywu, na drugim planie kapłani, również odwróceni tyłem, w uroczystych szatach liturgicznych; częściowo widoczne sztandary; procesja obchodzi budynek cerkwi, na której zawieszono cytat z patriarchy Josifa (prawdopodobnie Josif Slipyj, arcybiskup lwowski 1944-1984): de ê cerkva, tam ê naša duša, tam ê i naš narod

Ołtarz i ściana szczytowa cerkwi grekokatolickiej w Białym Borze; na ścianie obraz Najświętszej Maryi Panny, po obu stronach mniejsze obrazy Jezusa i Maryi; na ołtarzu tabernakulum, przed ołtarzem tetrapod (miejsce przyjmowania sakramentów i sprawowania niektórych obrzędów w liturgii wschodniej); cerkiew kryta jest drewnianym stropem, w połowie wysokości ściany biegnie ozdobny fryz. Cerkiew w Białym Borze została urządzona w 1957 r. w budynku kaplicy cmentarnej, funkcjonowała tam do czasu wybudowania nowego budynku w l. 1992-1997.

Uroczystości żałobne wśród ukraińskich przesiedleńców z Akcji "Wisła" - prawdopodobnie moment wyprowadzenia trumny z domu i formowania konduktu; z prawej modlitwę czyta ksiądz Jarosław Madzelan, duszpasterz parafii Biały Bór; obok niego w czerni wdowa Rozalia Maciupa

Portret krewnego Rozalii Maciupy, Wołodymyra Brelyka (z relacji świadek nie wynika jednoznacznie rodzaj pokrewieństwa)

Portret zbiorowy rodziny Rozalii Maciupy (z domu Brelyk) wysiedlonej w 1946 r. do Ukraińskiej SRR, z którą Rozalia Maciupa spotkała się w 1968

Portret zbiorowy rodziny Rozalii Maciupy (z domu Brelyk) wysiedlonej w 1946 r. do Ukraińskiej SRR, z którą Rozalia Maciupa spotkała się w 1968

Rodzina Rozalii Maciupy zgromadzona w mieszkaniu wokół jej zmarłego mężą Josyfa; zmarły leży ze złożonymi na brzuchu rękami, owiniętymi różańcem, z wetkniętym weń świętym obrazkiem; obok zmarłego palą się dwie świece.

Rodzina Rozalii Maciupy kilka lat po przesiedleniu w Pieniężnicy; w górnym rzędzie od lewej: Rozalia Maciupa, Josyf Maciupa, siostra Rozalii Maciupy; w dolnym rzędzie od lewej: prawdopodobnie Adam Maciupa, matka Josyfa Maciupy, prawdopodobnie Wołodymyr Maciupa; w środku na pierwszym planie córka Rozalii Maciupy

Portret zbiorowy młodzieży ukraińskiej z Wańkowej, wśród niej Josyf Maciupa. Wańkowa była jedną z miejscowości, z której wysiedlono ludność ukraińską w ramach Akcji "Wisła".