Dzisiejsze Wrocławskie Centrum SPA zostało wybudowane w latach 1895-1897 z inicjatywy Towarzystwa Akcyjnego - Łaźnia Wrocławska. Projekt budowy wyłoniono droga konkursową, a zwycięzcą okazał się Wilhelm Werdelmann, który później kierował budową. Budynek został uroczyście otwarty 14 czerwca 1897 roku. W latach 1907-1908 nastąpiła rozbudowa gmachu łaźni, dodano do niej elementy zabiegowe, dekoracyjne; wewnątrz znalazło się także miejsce na restaurację. Dalsze prace modernizacyjne przypadły na lata 1908-1909. Jako obiekt zarówno prestiżowy i użytkowy wymagał ciągłej rozbudowy i dostosowania do kolejnych potrzeb odwiedzających, jak i mody panującej na świecie. W związku z czym na lata 1925-1928 przypadł moment kolejnego remontu, mającego na celu przystosowanie basenu do zawodów sportowych. W latach 1929-1930 budynek powiększył się o kolejne dwa baseny i taras widokowy. Obiekt został znacznie zniszczony podczas II wojny światowej [głównie fasada i wieża wodna], jednak już w 1945 został otwarty dla nowych mieszkańców miasta. Remonty nastepujące w okresie PRL [1960-1962 i 1976] okazały się dla zespołu basenów niszczące, wprawdzie naprawiono i wymieniono część instalacji, ale przy tym zatarto większość ozdób i elementów charakterystycznych dla tego niecodziennego obiektu. W 1977 roku został wpisany na listę zabytków. Dziś oprócz basenów i gabinetów lekarskich wewnątrz mieszczą się biura.
