Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Warszawa, 05-05-1989 Akademia Sztuk Pięknych, strajk okupacyjny w sprawie zarejestrowania NZS, zorganizowany min. przez Pomarańczową Alternatywę

Wrocław, 27-02-1989, Uniwersytet Wrocławski, spotkanie Lecha Wałęsy ze studentami. N/z na pierwszym planie od lewej Grzegorz Schetyna, Lech Wałęsa, Ludwik Turko. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 27-02-1989, Uniwersytet Wrocławski, spotkanie Lecha Wałęsy ze studentami. N/z na pierwszym planie od lewej Grzegorz Schetyna, Lech Wałęsa, Ludwik Turko. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 27-02-1989, Uniwersytet Wrocławski, spotkanie Lecha Wałęsy ze studentami. N/z na pierwszym planie od lewej Grzegorz Schetyna, Lech Wałęsa, Ludwik Turko. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 27-02-1989, Hala Ludowa, spotkanie Lecha Wałęsy z mieszkańcami Wrocławia. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 27-02-1989, Hala Ludowa, spotkanie Lecha Wałęsy z mieszkańcami Wrocławia. Fot. NAF Dementi

Warszawa, 23-05-1989, Sala rozpraw sądu Wojewódzkiego w Warszawie, sąd odmówił rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Fot. NAF Dementi

Warszawa, 23-05-1989, Sala rozpraw sądu Wojewódzkiego w Warszawie, sąd odmówił rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Fot. NAF Dementi

Warszawa, 23-05-1989, Sala rozpraw sądu Wojewódzkiego w Warszawie, sąd odmówił rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Protest studentów po decyzji sądu. Fot. NAF Dementi

Warszawa, 23-05-1989, Sala rozpraw sądu Wojewódzkiego w Warszawie, sąd odmówił rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Protest studentów po decyzji sądu, n/z Tomasz Ziemiński, przewodniczący NZS UW. Fot. NAF Dementi

Warszawa, 23-05-1989, Sala rozpraw sądu Wojewódzkiego w Warszawie, sąd odmówił rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Protest studentów po decyzji sądu, n/z Tomasz Ziemiński, przewodniczący NZS UW. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

N/z: pojazd Milicji Obywatelskiej, samochód Nysa 522

N/z: pojazd Milicji Obywatelskiej, UAZ 469

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Strajkujący studenci na pl. Uniwersyteckim we Wrocławiu

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku, pierwszy z prawej Janusz Laska

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Spotkanie z Lechem Wałąsą na Uniwersytecie Wrocławskim, przemawia Ludwik Turko, po jego prawej stronie Lech Wałęsa.

Lech Wałęsa przemawiający na Uniwersytecie Wrocławskim.

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim. Od lewej stoją: NN, Grzegorz Schetyna, Ludwik Turko, Lech Wałęsa, NN.

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Jarosław Obremski, Małgorzata Zaborowicz, Krzysztof Jakubczak.

Uczestnicy spotkania z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Bogdan Zdrojewski, Krzysztof Jakubczak, NN, NN, Stanisław Jabłoński, NN.

Lech Wałęsa przemawia podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim.

Wrocław 07-07-1986. Ul. Świdnicka, akcja UWP – Uwolnić Więźniów Politycznych. N/z protest ws uwolnienia Władysława Frasyniuka od lewej: Paweł Kocięba Wiesław Mielcarski. Protest zorganizowany przez NZS, WiP – Wolność i Pokój. Fot. NAF Dementi

Wrocław 07-07-1986. Ul. Świdnicka, akcja UWP – Uwolnić Więźniów Politycznych. N/z protest ws uwolnienia Władysława Frasyniuka, od lewej: Wiesław Mielcarski, Paweł Kocięba. Protest zorganizowany przez NZS, WiP – Wolność i Pokój. Fot. NAF Dementi

Wrocław 07-07-1986. Ul. Świdnicka, akcja UWP – Uwolnić Więźniów Politycznych. N/z protest ws uwolnienia Władysława Frasyniuka, od lewej: Wiesław Mielcarski, Paweł Kocięba. Protest zorganizowany przez NZS, WiP – Wolność i Pokój. Fot. NAF Dementi

Wrocław 08.07.1986. plac PKWN (obecnie pl. Legionów), Protestują ws uwolnienia Władysława Frasyniuka, N/z od lewej: Romuald Siepsiak, Andrzej Falkiewicz. o. Ludwik Wiśniewski OP, Marian Suski, Tomasz Wójcik. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 07-03-1987. Plac Grunwaldzki, skwer profesora Kazimierza Idaszewskiego, kolo Politechniki Wrocławskiej, Pomnik Pomordowanych Profesorów Lwowskich. Złożenie kwiatów pod pomnikiem. Fot. NAF Dementi

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

24-godzinna głódówka protestacyjna Ruchu "Wolność i Pokój" na znak solidarności ze strajkującymi studentami domagającymi się legalizacji NZS. N/z: działacze WiP instalują transparent przed wrocławskim ratuszem.

24-godzinna głodówka protestacyjna Ruchu "Wolność i Pokój" na znak solidarności ze strajkującymi studentami domagającymi się legalizacji NZS, 26 maja 1989 r., wschodnia strona Rynku pod Pręgierzem.

24-godzinna głodówka protestacyjna Ruchu "Wolność i Pokój" na znak solidarności ze strajkującymi studentami domagającymi się legalizacji NZS, 26 maja 1989 r., wschodnia strona Rynku pod Pręgierzem.

24-godzinna głodówka protestacyjna Ruchu "Wolność i Pokój" na znak solidarności ze strajkującymi studentami domagającymi się legalizacji NZS, 26 maja 1989 r, wschodnia strona Rynku pod Pręgierzem.

24-godzinna głodówka protestacyjna Ruchu "Wolność i Pokój" na znak solidarności ze strajkującymi studentami domagającymi się legalizacji NZS, 26 maja 1989 r., strona wschodnia Rynku pod Pręgierzem.

24-godzinna głodówka protestacyjna Ruchu "Wolność i Pokój" na znak solidarności ze strajkującymi studentami domagającymi się legalizacji NZS, 26 maja 1989 r., wschodnia strona Rynku pod Pręgierzem.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: strajkujący studenci w oknie budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: widok na Halę Targową i pl. Nankiera z okratowanego okna budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku.

Hasła na elewacji budynku Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego na rogu ulic Uniwersyteckiej i Kuźniczej podczas trwania strajku studentów w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: plakaty na elewacji Hali Targowej podczas trwania strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: spotkanie strajkujących studentów z Karolem Modzelewskim w budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego; od prawej - Karol Modzelewski, Paweł Skrzywanek, Krzysztof Popiński, Sławomir Sobieszek.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: Tomasz Luśnia na tle jednego z plakatów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z: plakaty malowane podczas strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: zapasy żywnościowe strajkujących studentów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z: malowanie plakatów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z: studenci z transparentem NZS-u Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: sprzedaż wydawnictw niezależnych podczas strajku przed budynkiem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: zestaw plakatów namalowanych podczas strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: biwakujący uczestnicy strajku na trawniku przed budynkiem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: studenci w jednej z sal budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.