Pokazano 60434 rekordów

Opis archiwalny
Drukuj podgląd Hierarchy Zobacz:
Rosnąco

45954 rekordów z cyfrowym obiektem Pokaż wyniki z obiektami cyfrowymi

Srebrny Krzyż Zasługi

Srebrny Krzyż Zasługi

Krzyż zasługi - polskie cywilne odznaczenie państwowe, ustanowiony ustawą z 23 czerwca 1923 r za zasługi obywateli dla Państwa. Dzieli się na trzy stopnie: złoty, srebrny oraz brązowy krzyż zasługi. Podstawę odznaczenia stanowi równoramienny krzyż zakończony na rogach ramion kulkami. Pomiędzy ramionami krzyża znajdują się pęki promieni. W środku krzyża znajduje się emaliowany medalion z umieszczonym monogramem RP.

Leszek Miller we Wrocławiu

Leszek Miller we Wrocławiu

Wizyta prezesa Rady Ministrów Leszka Millera w siedzibie Sejmiku Województwa Dolnośląskiego

Czułczyński Mariusz

Sylwetki pracowników

Sylwetki pracowników

N/z pracownik Mieszko Wiktorowski testuje pralkę PS 663 BIO na stanowisku kontroli.

Gardziejewski Tomasz

Dworzec główny

Dworzec główny

N/z dworzec główny we Wrocławiu i baner związany z Kongresem Eucharystycznym, który się w tym czasie odbywał.

Gardziejewski Tomasz

Poczekalnia orkiestry

Poczekalnia orkiestry

N/z opera, poczekalnia orkiestry. Siedzą Robert Satanowski, dyrektor Opery Wrocławskiej i Stanisław Banaś. Stoją Stanisław Grabiec i Anna Gac. Z lewej strony widoczny Jerzy Karpowicz.

Gardziejewski Tomasz

Jubileusz Opery Wrocławskiej - afisz

Jubileusz Opery Wrocławskiej - afisz

N/z grupa członków orkiestry z jubileuszowym afiszem. Widoczne osoby, to m. in. Anna Gac, Roman Barczyk, Jan Szczerek, Stanisław Grabiec, Stanisław Czermak.

Gardziejewski Tomasz

Władysława Śniatyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Władysława Śniatyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Władysławy Śniatyńskiej. Władysława Śniatyńska urodziła się w 1922 roku w Pichnicach i tam też się wychowywała i uczęszczała do szkoły podstawowej. Siódmą klasę jednakże kończyła w Lasowicach. Rodzice prowadzili gospodarstwo, ojciec natomiast pełnił funkcję radnego, a w 1942 roku zmarł z uwagi na postępującą chorobę żołądka. Podczas II wojny światowej pani Władysława trafiła do obozu przejściowego w Oldenburgu, następnie pracowała na kolei, a 16 czerwca 1945 zawarła związek małżeński z Alojzym Śniatyńskim. Realizując własne ambicje podjęła się kontynuowania ścieżki edukacyjnej i ukończyła szkołę wieczorową. Następnie w dobie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Władysława Śniatyńska pełniła m.in. funkcję członka Zarządu Miejskiego w Legnicy, przewodniczącej w Kole Gospodyń Wiejskich. Wiązało się to z podróżami do Gdańska, Gdyni, Sopotu. Ponadto pani Władysława podejmowała się różnorodnych prac. Była doskonałą krawcową, tłumaczką, doskonale gotowała (na weselach, różnorakich przyjęciach). W późniejszym czasie pracowała jako pomoc domowa w Lasowicach.

Sowińska Ewa

Leon Kaleta - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Leon Kaleta - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Leona Kalety. Leon Kaleta urodził się 1 lutego 1912 roku w Sobowicach, syn rolnika, żołnierz 3. Pułku Piechoty Legionów stacjonującego w okolicach Jarosławia oraz 4. Pułku Piechoty Legionów we wrześniu 1939 roku, nazywany najstarszym kapitanem województwa świętokrzyskiego oraz najstarszym ludowcem, członek Batalionów Chłopskich, organizator Koła Młodzieży „Wici” oraz rolniczej Solidarności w Sobowicach, działacz społeczno-kulturalny. Mieszka w Sobowicach w domu rodzinnym.

Karbownik Krzysztof

Bronisława Suzańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Bronisława Suzańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Bronisławy Suzańskiej. Bronisława Suzańska (z domu Sławna) urodziła się 5 lutego 1922 r. w Husiatynie, w polskiej miejscowości, położonej tuż przy granicy z ZSRR. Wychowywana była w duchu patriotycznym, a jej ojciec, Piotr Sławny, był lokalnym społecznikiem, m.in. współtwórcą Kasy Stefczyka w Husiatynie. W latach młodości p. Bronisława udzielała się w kościelnym chórze i należała do harcerstwa. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, przyjechała do Obornik Śląskich i poświęciła się pracy w gospodarstwie i opiece nad dziećmi.

Beniuk Szymon

Zofia Frasuniak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Frasuniak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Frasuniak. Zofia Frasuniak, urodzona 13.03.1923 roku, w rodzinie chłopskiej, w Woźnikach k/Sieradza. Rodzice, Leonarda i Franciszek Kubiakowie, zmarli, gdy miała 4 lata. Wraz z rodzeństwem (6 sióstr i brat) została wychowana przez najstarszą siostrę. Przed wojną ukończyła szkołę podstawową, kursy krawieckie i przez rok pracowała w szwalni. By uniknąć wysiedlenia, przebywała u znajomych w Łodzi. Po wojnie zajmowała się gospodarstwem i rodziną, przez krótki czas pracowała w gospodzie, a następnie w sklepie wielobranżowym. Wdowa po mężu, Stanisławie Frasuniaku. Pobrali się w 1945, po jego wyjściu z wojska. Mieli razem 3 córki (2 z nich zmarły) i syna. Mieszkali we wsi Stawiszcze, gdzie pani Zofia nadal mieszka z rodziną.

Alwingier Izabella

Aleksandra Wodzyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Aleksandra Wodzyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Aleksandry Wodzyńskiej. Aleksandra Wodzyńska urodziła się 25 lutego 1916 roku w Radomiu, w wielodzietnej rodzinie. Skończyła szkołę podstawowa, a następnie trzyletnią szkołę handlową. Jeszcze przed wybuchem wojny podjęła pracę intendentki w żłobku przy zakładach przemysłu tytoniowego w Radomiu. Na tym stanowisku pracowała aż do emerytury.
W 1948 roku wzięła ślub. Jej mąż był kierownikiem odlewni. Nie mieli dzieci. Przez niemal całe życie mieszkała w Radomiu, od kilku lat przebywa w Brańszczyku.

Beniuk Szymon

Maria Tarasewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Maria Tarasewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Marii Tarasiewicz. Maria Tarasewicz z d. Prokopowicz urodziła się 03.07.1918 w majątku Leonardowo w Ziemi Wileńskiej, nieopodal miasteczka Miadzioł, na wschód od jeziora Narocz (dzisiejsza Białoruś). Rodzice posiadali 150 hektarów lasu, sad i ziemię orną. Okolica wyznawała swoisty kult Marszałka Piłsudskiego, którego gniazdo rodzinne – Zułowo – znajdowało się nieopodal. Przed wojną Maria skończyła szkołę powszechną. W 1941 w dworku Prokopowiczów stacjonowali sowieccy oficerowie. Po wojnie w Leonardowie władza radziecka zorganizowała szkołę, posterunek milicji i siedzibę gminy. Właściciele okolicznych majątków zginęli, zostali zesłani na wschód lub uciekli do Polski. Maria nie wróciła od razu do kraju. Pracowała w kołchozie. W 1950 wyszła za Klemensa Tarasewicza – Polaka. Wybudowali sobie dom w miejscowości Komaje. Urodziły im się dwie córki. W 1958 roku postanowili przyjechać do Polski, do Łodzi, gdzie mieszkał ojciec Marii i jedna z jej sióstr. W Łodzi Maria zajmowała się chałupnictwem. Pracowała też 18 lat w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Dzierżyńskiego (Eskimo). W Łodzi urodziło im się trzecie dziecko. Przeszła na emeryturę w 1978 r.

Kasprzyk Damian

Zofia Machoń - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Machoń - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Machoń. Zofia Machoń zd. Pawlikowska urodziła się 14 stycznia 1917 r. w Hubie, małej miejscowości w pobliżu Czorsztyna, jako jedna z siedmiorga rodzeństwa. Ukończyła szkołę podstawową. Oboje rodziców przed I wojną światową byli w na emigracji w Ameryce. W wieku 13 lat rozpoczęła pracę na tzw. Służbie, jako pomoc w gospodarstwie. Przed II wojną i wraz z jej początkiem pracowała w Nowym Targu w jednej z żydowskich karczm. W czasie wojny ukrywała się w jednym z gospodarstw w rodzinnej miejscowości Huba. 7 lutego 1945 r. wyszła za mąż za Jana Machonia. Całe życie była gospodynią domową – pracowała kilka lat w Sanatorium Czerwonego Krzyża w Zakopanem – zajmowała się sprzątaniem, wychowała 3 dzieci, obecnie ma 10 wnucząt, 13 prawnucząt, 5 z nich mieszka w Polsce, 5 w Kanadzie i 3 w Stanach Zjednoczonych. Zofia Machoń mieszka w Zakopanem.

Cudzich Ewa

Edward Dębowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Edward Dębowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Edwarda Dębowskiego. Urodzony 16 listopada 1922 r. we wsi Osipy Wydziory (woj. Podlaskie) gdzie mieszkał do zakończenia II wojny światowej. W 1948 r. wyjechał do Warszawy gdzie zdał małą maturę i pracował w Centralni Banku Gospodarstwa Spółdzielczego. Następnie przez kilka lat mieszkał i pracował w Wysokiem Mazowieckiem. W 1962 r. zostaje przeniesiony do pracy w Wydziale Finansowym PWRN. Od 1965 pracuje jako dyrektor w Zakładzie Usług Audio-Telewizyjnych. W 1974 r. dostaje nominację na dyrektora administracyjnego Politechniki Białostockiej. W 1980 r. zostaje wybrany prezesem WSS „Społem”, skąd w 1988 r. odchodzi na emeryturę.

Bieciuk Mariusz

Helena Boczek - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Helena Boczek - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Heleny Boczek. Helena Boczek urodziła się 7 sierpnia 1917 r. w Sorbinie, jako jedna z sześciorga dzieci Julii i Franciszka Boczek. Jej dziadek był Powstańcem Styczniowym, brat Szczepan został zamordowany w Katyniu przez NKWD. W 1941 r. wyszła za mąż za Władysława. Wychowała pięć córek, doczekała się 11 wnucząt i 17 prawnucząt. Członkini pierwszego Koła Gospodyń Wiejskich w Sorbinie, które powstało w 1935 r. Pani Helena wraz z kołem gospodyń uczestniczyła w pogrzebie Piłsudskiego w Krakowie. Członkini Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej założonego przez ks. Piechotę z parafii w Odrowążu.

Karbownik Krzysztof

Wyniki 3001 do 3100 z 60434